
به اجرا درآمدن کنوانسیون واشنگتن مورخ ۲۸ اکتبر ۱۹۷۳ حاوی قانون متحد الشکل در خصوص شکل یک وصیت نامه بین المللی
حقوق بین الملل خصوصی توارث , توجه زیاد سازمانهای بین المللی را, در زمینه وحدت قواعد تعارض قوانین بخود معطوف نموده است. کنوانسیون واشنگتن مورخ ۲۸ اکتبر ۱۹۷۳, حاوی قانون متحد الشکل ناظر بر شکل یک وصیت نامه بین المللی است, که در اول دسامبر ۱۹۹۴ در فرانسه به مرحله اجرا درآمد, و سومین ابزار بین المللی در زمینه حقوق وصیتی است, که به کنوانسیون لاهه مورخ ۵ اکتبر ۱۹۶۱ در مورد شکل ترتیبات وصیتی و به کنوانسیون بال مورخ ۱۶ می ۱۹۷۲ ایجاد شده در کادر شورای اروپا در اراتباط با تاسیس یک سیستم ثبت وصیت نامه ها اضافه شده است. کنوانسیون لاهه مورخ ۱۹۶۱, ۷ یا ۸ عامل ارتباط را پیش بینی نموده است که براساس آنها می توان فرم وصیت نامه های تنظیمی در یک چهارچوب بین المللی را معتبر تلقی نمود. کنوانسیون بال انتشار و عمومیت وصیت نامه های بین المللی را تامین می نماید. کنوانسیون واشنگتن تهیه شده بوسیله انستیتو بین المللی برای وحدت حقوق خصوصی (UNI DROIT) هدف متفاوتی را دنبال می نماید (یعنی) ارائه نوعی وصیت نامه که قابلیت پذیرش بوسیله حقوق داخلی همه کشورها را داشته باشد…