حق فسخ نکاح به لحاظ عیب، آیا مشروط به عدم امکان درمان است؟
حق فسخ نکاح به لحاظ عیب، آیا مشروط به عدم امکان درمان است؟
حق فسخ نکاح به لحاظ عیب، آیا مشروط به عدم امکان درمان است؟
عنوان: بررسی فقهی حقوقی فسخ نکاح در اثر عوارض و مشکلات جنسی
نویسندگان: عباسعلی صالحی و عبدالرحمن افشاری
چکیده
از منظر فقه و قانون مدنی، یکی از موجبات فسخ نکاح، وجود اختلالات جنسی بین زوجین می‌باشد و چون اصل و بنیان نکاح بر پایه تسالم و حفظ حقوق زوجین، پایه و بنیان نهاده شده، ازاین‌رو وجود اختلالات جنسی با این هدف ناسازگار بوده است. اساس چنین دیدگاهی روایات فراوانی است که هرگونه ضرر را از زوجین، نفی نموده است. عیوب جنسی مرد عبارت از ناتوانی جنسی، خصا، فقدان آلت تناسلی و عیوب جنسی زن قرن و افضا می‌باشد. از طرف دیگر عیوب مصرح در قانون مدنی ریشه در فقه امامیه دارد و به عیوب مزبور زمان معصومین علیهم‌السلام به‌عنوان عیوبی که مجوز حق فسخ نکاح را به طرفین می‌دهند، تصریح گردیده است و به‌تبع فقه امامیه وارد قانون مدنی شده است. حال با عنایت به این مطلب که عیوب مزبور در گذشته امکان درمان نداشته و بیماری مهم محسوب می‌شدند اما در حال حاضر که پیشرفتهای علم پزشکی سبب شده برخی از این عیوب قابل‌درمان باشند، آیا همچنان حق فسخ عقد برای طرفین وجود دارد یا خیر؟ این مسأله یکی از مسایل بسیار مهم است و در تعیین سرنوشت عقد نقش تعیین‌کننده دارد. با تحقیق انجام‌شده در متون فقهی و حقوقی می‌توان بدین نتیجه رسید در صورتی‌که عیوب جدید قابلیت درمان وجود داشته باشد، هیچ‌گونه حق فسخی برای طرف مقابل نخواهد بود.
کلیدواژگان: فسخ نکاح، مشکلات جنسی زوجین، حقوق مدنی ایران، فقه امامیه
فصلنامه علمی تخصصی اندیشمندان حقوقی، شماره 8 ، بهار 1395