نقض گسترده حقوق زندانیان زن در زندانهای نیویورک(بخش نخست)
نقض گسترده حقوق زندانیان زن در زندانهای نیویورک(بخش نخست)
نقض گسترده حقوق زندانیان زن در زندانهای نیویورک(بخش نخست)
«موسسه تربیتی و اصلاحی نیویورک» با انتشار گزارشی 233 صفحه‌ای تحت عنوان «نابرابری جنسی» به بررسی وضعیت نابسامان و نقض گسترده حقوق زنان به‌ویژه زنان باردار در زندانهای نیویورک پرداخته است.
این گزارش که در فوریه 2015 منتشرشده و با بررسی دقیق شرایط موجود در زندانهای ویژه زنان در ایالت نیویورک نشان داده است که چگونه سازمانهای مسؤول در این ایالت با نقض حقوق زنان به‌ویژه زنان باردار سبب نقض حقوق این افراد و تحمیل صدمات جبران‌ناپذیری به آنان می‌شوند.
1- نگاهی به آمار زندانیان زن در نیویورک
تا پایان سال 2013 حدود 2300 زندانی زن در شش زندان این ایالت زندانی بودند که از این شش زندان سه زندان مختص زنان بوده و سه زندان دیگر شامل زندانیان مرد می‌شوند.
با تحلیل آماری برخی از فاکتورها در پنج زندان مشخص شد که تعداد زندانیان زن سیاه‌پوست و لاتین تبار تقریباً دو برابر زندانیان زن سفید‌پوست می‌باشد.
افزایش 900 درصدی تعداد زندانیان زن
تعداد زیادی از کارمندان این زندانها نیز مرد هستند که سبب بروز مشکلات متعددی از جمله تجاوز به زنان می‌گردد. در چند سال اخیر هر ساله به‌طور متوسط 4 هزار زندانی زن در زندانهای نیویورک زندانی می‌شوند و افزایش 900 درصدی تعداد زندانیان زدن در 36 سال گذشته در آمریکا نگران‌کننده می‌باشد. جمعیت زندانیان زن از 11 هزار و 200 نفر در سال 1977 به 111 هزار و 300 نفر در سال 2013 افزایش‌یافته است.
33 درصد زندانیان زن جهان در آمریکا هستند
نکته نگران‌کننده دیگر در خصوص آمار زندانیان زن در آمریکا بر اساس گزارش مذکور درصد بسیار بالای زنان زندانی در این کشور نسبت به سایر کشورهای جهان است. باوجود این‌که ایالات‌متحده حدود 5 درصد از کل جمعیت زنان دنیا را در بردارد اما حدود 33 درصد جمعیت کل زنان زندانی در دنیا مربوط به این کشور می‌باشد. هم‌چنین عمده زنان زندانی از اقشار کم‌درآمد بوده که اکثر آنان سیاه‌پوست و یا سرخپوست هستند. کم‌سوادی شرایط بد بهداشت بیماریهای روحی و روانی و سوء‌استفاده‌های جنسی از دیگر شرایطی است که اکثر این زنان پیش از زندانی شدن با آن مواجه بودند. حدود 70 درصد از زندانیان زن مادر بوده که دلایلی همچون اعتیاد فقر بیماریهای روحی و روانی و خشونت خانگی سبب زندانی شدن آنان شده است.
2- شرایط نامناسب بهداشتی و پزشکی
بسیاری از پزشکان و پرستارانی که برای معاینه به زندان می‌آیند به‌گونه‌ای به اظهارات زندانیان واکنش نشان می‌دهند که انگار حرفهای دروغ می‌شنوند و نسبت به درمان صحیح زندانیان کاملاً بی‌تفاوت هستند. هم‌چنین زنان هیچ‌گونه دسترسی به آموزشهای ضروری بهداشتی نداشته و از مواد اولیه ضروری مربوط به کمکهای پزشکی محروم هستند.
نبود پزشک شبانه‌روزی در برخی زندانها سبب اعتراض و ایجاد مشکل برای زنان به‌ویژه زنان باردار شده است.
عدم دسترسی به‌موقع به پزشک
وجود این وضعیت علی‌رغم سخت‌تر کردن شرایط رسیدگی و درمان سبب افشای اطلاعات محرمانه و شخصی زنان می‌گردد؛ چراکه زنان مجبورند مشکلات خود را به مأمور کشیک که اکثر اوقات یک مرد است اظهار کرده و به‌صورت تلفنی از پزشک مربوطه سؤال کنند. در مجموع 54 درصد از زنان در زندانهای نیویورک از دسترسی به‌موقع به پزشک محروم هستند.
انتصاب پزشک مرد به‌ویژه برای زنان باردار از دیگر موارد آزاردهنده و مشکل‌ساز برای زندانیان زن است.
ازآنجاکه بسیاری از زنان پیش از زندانی شدن و یا در زندان مورد خشونت و یا تجاوز توسط مردان قرارگرفته‌اند اظهار کرده‌اند که تمایلی به مطرح کردن مشکلات خود با یک مرد را ندارند. به همین علت نیز در بسیاری از مواقع علی‌رغم داشتن مشکل جسمی به پزشک مراجعه نمی‌کنند.
هنگام مراجعه زندانیان به پزشک نیز نحوه برخورد با این افراد بسیار زشت و زننده می‌باشد. بسیاری از زندانیان اظهار داشته‌اند که به سؤالات و نگرانیهایشان هیچ توجهی نمی‌شود و با آنان مانند یک کودک که هیچ‌گونه شناختی از بدن خود ندارد رفتار می‌شود.
برخوردهای توهین‌آمیز و بد با زندانیان
زندانیان زن اظهار کردند هنگام مراجعه به درمانگاه مانند یک شی به داخل اتاق پزشک پرتاب می‌شوند و فوراً از آنجا بیرون انداخته می‌شوند بعضی‌اوقات با آنان بسیار بدبرخورد می‌کنند. هم‌چنین اکثر زنان از آزار جنسی و تجاوز توسط پزشکان و پرستاران مرد گلایه داشتند. آنان معتقدند به دلیل این‌که زندانی هستند و دستشان به‌جایی نمی‌رسد خیلی راحت توسط پرسنل درمانی مورد سوء‌استفاده قرار می‌گیرند.
تجویز دارو بدون انجام معاینات و آزمایشهای مشخص‌کننده از دیگر مواردی است که سلامت زندانیان را به خطر انداخته است. داروی تاریخ گذشته و عدم انجام به‌موقع برخی آزمایشهای سالیانه که برای تشخیص بارداری و غیره مهم است از دیگر موارد نقض حقوق زندانیان زن است.
با توجه به این‌که حدود 54 درصد از زندانیان دچار بیماریهای جدی هستند لذا عدم دسترسی به تجهیزات و لوازم بهداشتی ویژه زنان وضعیت بد سرویسهای بهداشتی غذای ناکافی و ناسالم و رفتار خشن مأموران اوضاع را برای آنان بسیار وخیم کرده است. هم‌چنین برخی از زنان زندانی به علت تغذیه ناکافی و ناسالم بسیار ضعیف و لاغر شده‌اند.
بر اساس یافته‌های این تحقیق هر سال حدود 40 زن باردار در زندانهای این ایالت زندانی می‌شوند و آن‌چه که مشکل را بدتر می‌کند عدم وجود سازوکار نظارتی شفاف در مورد آنان است.
برای مثال هیچ‌یک از زندانها آمار زنان زندانی باردار را در فاصله سالهای 2004 تا 2013 در دسترس نداشتند و در اندک مواردی هم که برخی از این زندانها آماری را ارائه کرده بودند آمارشان اشتباه بود.
یافته‌های دیگر این تحقیق حاکی از عدم وجود هیچ‌گونه سیاست و برنامه‌ای در قبال زنان باردار مانند آزمایشات مربوط به بارداری، مشاوره‌های پزشکی، برنامه‌های غذایی ویژه سازوکارهای اورژانسی برای سقط‌جنین در موارد ویژه و سایر موارد پزشکی روحی و روانی دیگر است.
هم‌چنین هنگام انتقال زنان باردار به بیمارستان جهت وضع حمل در تمامی مراحل پای آنان با زنجیر بسته می‌شود که سبب به هم خوردن تعادل زنان باردار شده و این موضوع برای روحیه آنان بسیار نامناسب می‌باشد.
از هر 18 نفر فقط دو نفر!
بر اساس تحقیقات صورت گرفته توسط پژوهشگران “موسسه تربیتی و اصلاحی نیویورک” از هر 18 زن باردار در زندانهای ایالت نیویورک تنها دو نفر از آنان از حقوق دوران بارداری خود مطلع می‌شوند و مسؤولان زندان در اطلاع‌رسانی صحیح به زنان باردار در مورد حقوقشان قصور می‌ورزند.
در برخی موارد مسؤولان زندان به زنان باردار تا چند هفته و بعضاً تا دو ماه در خصوص باردار بودنشان چیزی نمی‌گویند که همین امر سبب وارد شدن آسیبهای جدی به جنین می‌شود.
مراقبتهای دندانپزشکی که یکی از موارد مهم دوران بارداری می‌باشد نیز در زندانهای ایالت رعایت نمی‌شود و از هر 22 زن باردار فقط چهار نفر آن هم نه به‌طور کامل از مراقبتهای درمانی بهره‌مند می‌شوند.
3- سقط‌جنین و نسل‌کشی
در برخی موارد به‌طور پنهانی به زنان باردار پیشنهاد سقط‌جنین داده می‌شود تا مسؤولان زندان خود را از ارائه اندک خدمات بارداری که ارائه می‌دهند رها کنند. بر همین اساس از هر 9 زن حامله در زندانهای ایالت نیویورک هر سال چهار زن سقط جنین می‌کنند.
زنانی که سقط جنین می‌کنند دچار افسردگی و پشیمانی شدید شده و از سوی مسؤولان زندان نیز هیچ حمایت روحی نمی‌شوند. از طرف دیگر در طول تمامی فرآیندهای مربوط به بارداری و مراجعه زنان باردار به کلینیک پزشکی چند مأمور زندان حتی در زمان صحبت خصوصی با دکتر به همراه آنان حضور دارند که همین امر سبب می‌شود زندانیان زن نتوانند تمامی مشکلات خود را با پزشک در میان بگذارند.
یکی از بخشهای بسیار اسفناک نگران‌کننده و تاریک این گزارش که به نظر می‌رسد نوعی نسل‌کشی نیز باشد عقیم کردن زنان زندانی سیاه‌پوست و لاتین تبار می‌باشد. آمریکا تاریخچه‌ای سیاه و وحشتناک در عقیم کردن زنان فقیر و سیاه‌پوست دارد.
عقیم کردن زنان تحت عنوان اصلاح نژادی
عقیم کردن زنان برنامه‌ای بود که تحت عنوان “اصلاح نژادی” شناخته می‌شد و تحت این برنامه در دهه‌های 1920 و 1930 بسیاری از زنان بومی و سیاه‌پوست در آمریکا به اجبار عقیم شدند. بر اساس این گزارش بین سالهای 2006 تا 2010 حدود 150 زن صرفاً در زندانهای نیویورک عقیم شده‌اند که اکثر آنان سیاه‌پوست و آمریکای لاتین تبار هستند. پزشکان مقیم زندانها و یا کلینیکها برخی از زنان را به اجبار و عدم رضایت قبلی عقیم کرده‌اند و پیش از این کار نیز آنان را وادار به امضا کردن فرمهایی می‌کردند که در آن رضایت شخص آنان از عقیم شدن اعلام‌شده است این کار هم برخلاف قوانین داخلی آمریکا و هم برخلاف قوانین بین‌المللی می‌باشد.
منبع: میزان – ادامه دارد