بازداشت موقت در پرتو قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392

بازداشت موقت در پرتو قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392

دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی – دانشکده حقوق و علوم سیاسی

سال دفاع: 1395

مقطع: کارشناسی ارشد

استاد راهنما: صادق منتی نژاد

دانشجو: محمدرضا عمو زاد

چکیده: پژوهش زیر تحت عنوان بازداشت موقت در پرتو قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 صورت گرفته است. بازداشت متهم که از آن در حقوق کیفری ایران به توقیف احتیاطی نیز تعبیر شده است عبارت است از سلب آزادی از متهم و زندانی کردن او در طول تمام یا قسمتی از تحقیقات مقدماتی که ممکن است تا صدور حکم قطعی و یا اجرای آن ادامه یابد و هدف از آن حصول اطمینان از دسترسی به متهم، حضور به‌موقع وی در مرجع قضایی، جلوگیری از فرار یا اخفای وی و یا امحاء آثار جرم و تبانی با شرکا و معاونین احتمالی جرم است.

علی‌هذا با توجه به اهمیت فزاینده حقوق بشر در سطح ملی و بین‌المللی و از طرفی به علت تعارض ذاتی بازداشت فرد با اصل برائت که رعایت حقوق و آزادیهای متهم از آثار بارز این اصل است، حقوقدانان کیفری و به دنبال آن سازمانهای بین‌المللی و منطقه‌ای و دولتها را بر آن داشته است که با وضع قواعد و مقررات، در جهت تحدید بازداشت متهم گام برداشته و مقامهای قضایی را وا‌دارند که از آن تنها در موارد ضرورت و به‌عنوان آخرین چاره و برای کمترین مدت‌زمان ممکن استفاده کنند و حتی‌المقدور از راههای جایگزین مانند اقدامهای غیر بازداشتی اعم از سایر قرارهای تأمینی و یا اقدامات نظارتی بهره گیرند، علی‌ای‌حال در صورت صدور قرار بازداشت رعایت کلیه حقوق متهم الزامی است.

منبع: پژوهشگاه علوم و فناوری و اطلاعات ایران