نویسنده، روزنامه نگار، قاضی
در سال 1288 در تهران به دنیا آمد. پدرش حاج رضا قلی‌خان از اصناف معتبر تهران بود. او پس از فراگرفتن علوم جدیدوارد دارالفنون شد و از آنجا دیپلم گرفت و وارد مدرسه عالی حقوق شد و لیسانس خود را از آن مدرسه دریافت کرد.

بعد از فراغ از تحصیل چندی به شغل دبیری گذراند و سپس به استخدام وزارت دادگستری درآمد و در همان حال در زمره محصلان دولتی به اروپا اعزام شد و از پاریس در رشته حقوق سیاسی دکترا گرفت و هنگامی که در سال 1317 به ایران بازگشت با سمت رئیس دادگاه حنجه مشغول به کار شد. دادستانی تبریز و دادستانی تهران و ریاست دادگاه اعاده دادرسی را نیز در کارنامه قضایی خود دارد. هومن از آن پس وارد فعالیتهای سیاسی شد و عضویت حزب عدالت را پذیرفت و سردبیری روزنامه ندای عدالت با او بود و آن‌گاه با استخدام در دانشگاه تهران، به تدریس کیفرشناسی و علم زندانها پرداخت.
صاحب ترجمه در کابینه علی منصور معاون نخست وزیر و سپس به سرپرستی وزارت دربار رسید و البته همزمان به عنوان وکیلی مبرز و صاحب نام طرف توجه بود.

احمد هومن در سال 1374 در تهران درگذشت و در بهشت زهرا در کنار ابراهیم خواجه نوری به خاک سپرده شد. از آثار اوست: زندان و زندانیان، اقتصاد کشاورزی در 3 جلد و با زبان فرانسه نیز وضع حقوق زن در ایران را نوشته است.

[ر.ک: پژوهشگران معاصر ایران ج 7 ص 455]