پیشگیری وضعی از قاچاق کالا در قانون مبارزه با قاچاق کالا و ارز مصوب 1392

پیشگیری وضعی از قاچاق کالا در قانون مبارزه با قاچاق کالا و ارز مصوب 1392

نویسندگان: مهدی صبوری پور؛ حامد صفایی آتشگاه
چکیده
قاچاق کالا و ارز به‌عنوان یکی از دغدغه‌های اصلی دولتمردان، پدیده‌ای چند‌بُعدی است که موجب اخلال در نظام اقتصادی، اجتماعی و امنیت کشور می‌شود. مقابله با این پدیده از دیرباز دارای جایگاه ویژه‌ای در سیاست کیفری تقنینی ایران بوده است. ناکافی‌ و زیان‌بار بودن سرکوبی مرتکبان قاچاق کالا و ارز، مقنن را به‌سوی به‌کارگیری تدابیر پیشگیرانه سوق داد. در همین راستا، فصل دوم قانون مبارزه با قاچاق کالا و ارز به پیشگیری از وقوع جرم اختصاص یافت. مطابق یافته‌های تحقیق، قانون مبارزه با قاچاق کالا و ارز عمدتاً با توسل به فناوری‌های نوین درصدد دشوار سازی ارتکاب و افزایش خطر بزهکاری است. قانون فوق در پرتو تدابیری نظیر یکپارچه‌سازی و نظارت بر فرآیند تجارت در پی شفاف‌سازی زنجیرۀ تأمین بوده است. ازآنجاکه امروزه پیشگیری موقعیت‌ساز از حالت سنتی به حالت فناورانه ارتقا ‌یافته، موفقیت این برنامه‌ها درگرو به‌کارگیری ابزارهای فناورانه ای است که در اختیار کنشگران پیشگیری از وقوع جرم قرار می‌گیرد. البته کاربست این تدابیر با چالش‌های مختلفی همراه است که دراین پژوهش بدان‌ها اشاره‌شده است.
کلیدواژه‌ها: پیشگیری وضعی؛ قاچاق کالا؛ پیشگیری از قاچاق؛ پیشگیری فناورانه؛ یکپارچه‌سازی
مجله حقوقی دادگستری؛ دوره 80، شماره 93، بهار 1395