نادیده نگیرید،‌ حتی گرگ بیابان را

نادیده نگیرید،‌ حتی گرگ بیابان را

 به قلم محمدرضا خسروی

حیوانها خاموش درد می‌کشند، بی‌سامانی را با شکیبایی تحمل می‌کنند، به دنیای آدمیزادگان نزدیک می‌شوند تا از آنان کمک بگیرند و نمی‌گیرند، بیمار می‌شوند، بهبود می‌یابند، رانده می‌شوند، بر می‌گردند، بی‌مهری می‌بینند و دلیلش را در نمی‌یابند، با هیچ‌کس چیزی نمی‌توانند گفت، سرد و گرم و تاریک و روشن و خوشی و ناخوشی و امنیت و آمادگی را پی‌درپی می‌آزمایند و از آینده بد یا خوب تصور روشنی ندارند، مشکلی دارند که گفتنی است اما نمی‌توانند بگویند، جانی دارند که عزیز است اما همواره در معرض خطر می‌بینند و لابد آرزوهایی دارند که هرگز به آن نمی‌رسند.
می‌گویید این دل‌مشغولیها را نباید در کنار دیگر دل‌مشغولیها قرار داد؟
من که می‌گویم هیچ حیوانی را نمی‌توان نادیده گرفت، حتی گرگ بیابان را.
شما چگونه می‌اندیشید؟!