محمود عرفان

محمود عرفان

مترجم، نویسنده، مصحح و قاضی

محمود عرفان- 1354-1279 در شیراز متولد شد و تحصیلات مقدماتی خود را در همان شهر به پایان برد او در سنین جوانی به نشر مجله ماهانه «جاوید» پرداخت. وقتی در سال 1299 به تهران آمد به یکی از نویسندگان شاخص زمان خود بدل شد و در سال 1301 روزنامه‌ای به نام آسمان را منتشر کرد که سعید نفیسی و نصراله فلسفی با او همکاری می‌کردند. عرفان خدمات دادگستری خود را در اصفهان آغاز کرد اما قسمت اعظم دوران قضاوتش را در تهران سپری کرد. می‌گویند در کار قضاوت مردی نمونه و حاکمی عادل و درست بوده است. وی به ریاست شعبه دیوان عالی هم رسید. علامه قزوینی او را نویسنده‌ای دانسته است که ساده و سهل و شیرین و بی‌غلط می‌نویسد و به ترجمه او از ایلیاد اشاره کرده است.

از محمود عرفان سه اثر معروف و با ارزش به‌جای مانده است:

الف: ترجمه ایلیاد ب: ترجمه سرزمینهای خلافت شرقی و ج: اطلس تاریخی اسلامی

حسن فصیحی که احسان تخلص می‌کند و فرزند شوریده شیرازی است در رثای محمود عرفان سروده‌ای دارد که چند بیت آن را می‌خوانید:

حیف از محمود عرفان منبع فضل و کمال

حیف از آن گوهر که پنهان گشت در زیر زمین

در همه کاری مشیر و در همه امری مشار

قاضی پرهیزکار و مؤمنی پاک و امین

زادگاهش شهر شیراز بهشت آثار، لیک

داشت در تهران اقامت هم در آنجا شد دفین

ر.ک: پژوهشگران معاصر ج3، ص 389 و مجلد بخارا، شماره 112، ص 455 به بعد