قرار توقیف دادرسی در قانون

قرار توقیف دادرسی در قانون

هرگاه یکی از اصحاب دعوی فوت و یا محجور شود و یا سمت یکی از آنان که به‌موجب آن سمت داخل در دادرسی شده زایل شود، دادگاه با صدور قرار توقیف دادرسی رسیدگی را متوقف و مراتب را به‌طرف دیگر اعلام می‌دارد. (اگر فوت یا زوال سمت یکی از اصحاب دعوا، تأثیری در دادرسی نسبت به دیگران نداشته باشد، در این صورت، دادرسی نسبت به دیگران ادامه خواهد یافت).

«پس از تعیین جانشین و درخواست ذی‌نفع، جریان دادرسی ادامه می‌یابد.»

 دیگر موارد توقف در امر دادرسی:

1- در صورت توقیف یا زندانی شدن یکی از اصحاب دعوی یا عزیمت به محل مأموریت نظامی یا مأموریت دولتی یا مسافرت ضروری، دادرسی متوقف نمی‌شود. ولی دادگاه مهلت کافی برای تعیین وکیل می‌دهد.

2- در صورت فوت یا محجور شدن وکیل، رویه قضایی چنین است که؛ دادرسی متوقف نمی‌شود، بلکه دادگاه به اصحاب دعوی یا یکی از طرفین که وکیل وی فوت یا محجور شده اخطار می‌کند که وکیل دیگری اختیار کند.

3- در اجرای مفاد ماده 109 قانون آیین دادرسی مدنی (مبنی بر تأمین ندادن خواهان و توقیف دادرسی تا تودیع تأمین) قرار توقیف دادرسی صادر می‌شود.

 دو نکته:

الف- پس از صدور قرار توقیف دادرسی و توقیف آن، هر عملی پس از تاریخ صدور قرار و قبل از تعقیب جدید در پرونده واقع شود معتبر نیست و قائم‌مقام قانونی متوفی یا محجور می‌تواند نسبت به آن در مرجع بالاتر اعتراض کند.

ب- توقیف دادرسی مانع از تعلق خسارت تأخیر تأدیه در مدت توقیف نمی‌باشد، مگر در خصوص فوت خوانده که تاریخ محاسبه خسارت تأخیر تأدیه از تاریخ صدور حکم به نفع مدعی محاسبه. منبع: میزان