به گزارش «نسیم آنلاین»، متن یادداشت شهین‌دخت مولاوردی درپی قتل دختر جوان توسط پدرش در شهر خوی به‌شرح زیر است:

«چند روزی از قتل دختر جوان به دست پدرش در شهر خوی می‌گذرد. فرماندار خوی در تشریح جزئیات این جنایت به‌اعتراف متهم اشاره کرده که به‌استناد شایعاتی که از مسایل اخلاقی دخترش به‌گوشش رسیده به خودش اجازه داده با محاکمه، صدور حکم و اجرای آن در ملاعام با شلیک دو گلوله آبروداری کند و به‌دلیل ممانعت از رسیدن نیروهای امدادی به‌محل حادثه دختر جوانش در دم جان می‌سپارد.


اگرچه آمار دقیق و مستندی در مورد چنین قتلهایی که با نام دفاع از ناموس انجام می‌شود و به قتلهای ناموسی موسوم است در دسترس نیست، اما براساس گزارش سازمان ملل هر ساله بیش از ۵۰۰۰ زن در اقصی‌نقاط جهان به‌دلایل ناموسی به‌دست پدر، شوهر، برادر یا فامیلهای ذکور خود به‌قتل می‌رسند.

پاکستان، افغانستان، ایران، ترکیه، بنگلادش، عراق، یمن، اردن و لبنان از جمله کشورهایی هستند که بیشترین آمار قتلهای ناموسی در جهان به‌نام آنها ثبت شده است.

ریشه این جنایات که بدترین و افراطی‌ترین شکل خشونت علیه زنان در خانواده است و در دفاع از شرف و ناموس مردان خانواده به وقوع می‌پیوندد به‌فرهنگ، مناسبات و قوانین مردسالارانه و قبیله‌ای جوامع بر می‌گردد.
کاستلز پدرسالاری را کنترل بی‌قید و شرط مردان بر زنان و فرزندان تعریف می‌کند.

بر این اساس طیفی از دلایل از جمله از زیر بار ازدواج ناخواسته نرفتن تا رابطه جنسی خارج از ازدواج را می‌توان برای توجیه این قتلها و طبیعی جلوه دادن و رسمیت بخشیدن به آن ردیف کرد که عمدتاً هم با بردن انگشت اتهام به سمت زنان و دختران، (و امروز به سمت شبکه‌های اجتماعی) مورد تایید و تشویق جامعه قرار می‌گیرد و معمولاً ماموریت مردان و پسران خانواده در کنترل و محدودکردن زنان و دختران فامیل محسوب شده و قانون هم مجوزهای لازم را برای ارتکاب آن در اختیار قرار می‌دهد.
به‌رغم روند تضعیف ساختارهای پدرسالارانه در نیم قرن اخیر به‌نظر می‌رسد هنوز در سطوح مختلف به‌موازات هم تلاش می‌شود تا قدرت این ساختارها حفظ شود.
صرف‌نظر از تاثیر خلاءها و تجویزهای قانونی و عدم بازدارندگی آن در ارتکاب این‌گونه اعمال، سؤالی که این روزها می‌تواند ذهنها را به‌خود مشغول کند آن است امروزه والدین تا چه اندازه از مهارت برقراری ارتباط سازنده و مؤثر با فرزندان خود برخوردار هستند؟

هرچند این سوال به طور جدی در مورد مهارتهای ارتباطی پدران و مادران و مناسبات فی‌مابین آنها هم مطرح است و نیز بین سایر افراد جامعه در رفتار و تعامل صحیح و اصولی و میزان تاب آوری و …
به‌ویژه در خانواده‌های دو فضایی کنونی (فضای واقعی و مجازی) که مدت مکالمات و ارتباطات کلامی اعضای خانواده از متوسط دو ساعت به ۱۷دقیقه در روز رسیده است تا چه اندازه توانسته‌ایم از این ظرفیت برای ارتقای این مهارتها بهره‌برده و تهدیدات آن را به‌فرصت تبدیل کرده و گسست نسلی را به حداقل برسانیم؟

در یادداشت قبلی که به مناسبت روز جهانی مبارزه با مواد مخدر با اشاره به‌شعار امسال سازمان‌ملل در گوش سپردن به‌کودکان و جوانان به‌عنوان گام نخست در رشد ایمن و سالم آنان منتشر شد، بر اهمیت هنر خوب گوش کردن و مهارت گفتگو و تاثیر آن بر پیشگیری و بازدارندگی از بسیاری از آسیبها تاکید شد.

این حوادث جانخراش که گاه‌گداری در گوشه و کنار مملکت اتفاق می‌افتد تلنگری است بر وجدان خفته همه کسانی که مسئولیت خود را در این باب به باد فراموشی سپرده‌اند.
اینک که دختر جوان شهرمان به خون خفته است ماییم و یک ابراز تاسف برای پدری جنایتکار و تسلیت به مادری که به یکباره تمام هستی خود را از دست داده است و سر تکان دادن برای دختری که… ای کاش این بار تمام واکنشها به این خلاصه نشود».

منبع: خبرگزاری مهر