دلیل مناسب نبودن جایگاه حقوق مالکیت ادبی و هنری ایران در سطح بین المللی

دلیل مناسب نبودن جایگاه حقوق مالکیت ادبی و هنری ایران در سطح بین المللی

عنوان: گردش تجاری بین‌المللی، نتیجه حقوق مالکیت فکری

نویسنده: مهدی زاهدی

چکیده

حقوق مالکیت فکری به دو شاخه حقوق مالکیت صنعتی و مالکیت ادبی و هنری تقسیم می شود. بخش مالکیت صنعتی مصادیقی از اموال فکری مانند اختراعات، علایم تجاری، نامهای تجاری، نشانه های جغرافیایی، طرحهای صنعتی و… را در بر می گیرد با توجه به الحاق ایران به کنوانسیون پاریس در سال 1337 و معاهدات شکلی در این حوزه مانند موافقت‌نامه و پروتکل مادرید، معاهده لیسبون، معاهده همکاری ثبت اختراع PCT و در همین روزهای اخیر موافقت‌نامه نیس در مورد طبقه‌بندی کالاها و خدمات در حوزه علامت تجاری و موافقت‌نامه لوکارنو در مورد طرح صنعتی و هم‌چنین تصویب قوانین داخلی نسبتاً غنی مانند قانون ثبت اختراعات، طرحهای صنعتی و علایم تجاری مصوب 1386 نظام حقوقی ایران در حوزه مالکیت صنعتی جایگاهی خوب و مناسب دارد و با استانداردها،‌ ترتیبات و نرمهای بین المللی همسو و هماهنگ است. اما، در بخش مالکیت ادبی و هنری که آثار مؤلفان، مصنفان و هنرمندان و حقوق مرتبط شامل هنرمندان اجراکننده (مانند بازیگران، نوازندگان و خوانندگان) تهیه‌کنندگان آثار صوتی و سازمانهای پخش رادیویی و تلوزیونی را در بر می گیرد، علی‌رغم تصویب قوانین داخلی به علت ملحق نشدن به کنوانسیون ها و مقررات بین المللی مانند کنوانسیون برن، نظام حقوقی ایران در حوزه مالکیت ادبی و هنری جایگاه مناسبی در سطح بین المللی ندارد و در نتیجه، با معیارها و استانداردهای جهانی فاصله دارد. لازم به ذکر است که نظام حقوقی ما قواعد و مقررات نسبتاً خوبی برای حمایت از آثار ادبی و هنری دارد و رویه قضایی و اداری محاکم دادگستری و مراجع اداری هم در این مورد غنی و قابل استناد است.

کلید واژگان: حقوق مالکیت فکری، مالکیت صنعتی، مالکیت ادبی و هنری، معاهده همکای ثبت اختراع PCT

ماهنامه مدیریت ارتباطات، شماره 79، آذر 1395