حق بر محیط زیست سالم در آموزه‌های حقوق بشری
حق بر محیط زیست سالم در آموزه‌های حقوق بشری
حق بر محیط زیست سالم در آموزه‌های حقوق بشری
پدیدآور: طیبه سنجری
مقطع تحصیلی: کارشناسی ارشد
استاد راهنما: علیرضا آرش‌پور
دانشگاه: دانشگاه شهید اشرفی اصفهانی
تاریخ دفاع: 1395
چکیده حق بر محیط زیست سالم را می‌توان به عنوان پیشرفته‌ترین شکل انسجام و پیوند بین حقوق بین‌الملل محیط‌زیست و حقوق بشر بین‌المللی در نظر گرفت و این پیوند در اصل اول اعلامیه استکهلم 1972، به صراحت تثبیت شده است. در نوشتار حاضر با عنوان: حق بر محیط‌زیست سالم در آموزه‌های حقوق بشری، تلاش شده است نشان داده شود که حقوق زیست محیطی به طور گسترده در سیاست زیست‌محیطی بین‌المللی، قوانین اساسی متعدد، تصمیمات قضایی منطقه‌ای و بین‌المللی و اسناد زیست‌محیطی گوناگون شناسایی و اعلان شده است. با وجود عدم حمایت صریح از حق بر محیط‌زیست سالم در معاهدات حقوق بشری، رابطه دو طرفه‌ای بین حقوق بشر، حق بر محیط‌زیست سالم و حقوق زیست‌محیطی نشان داده شده است، زیرا برای تحقق حقوق بشر، باید محیط‌زیست مورد حمایت قرار گیرد و از سوی دیگر، آموزه‌های حقوق‌بشر نیز کاربرد مؤثری در جلوگیری از آسیبهای زیست محیطی یا کاهش بروز این آسیبها دارند. نوشتار حاضر بر دو جنبه از حق محیط زیست متمرکز است. اول: حق بر محیط زیست که به حمایت حقوقی از محیط زیست و عناصر آن چون گونه‌های در معرض خطر، آب و هوا و … می‌پردازد. دوم: حق بر محیط‌زیست به عنوان یک حق مختص موجودات بشری که در محیط‌زیست زندگی می‌کنند. در این دیدگاه حق بر محیط‌زیست سالم به عنوان حقی که می‌تواند به تحقق سایر مصادیق حقوق بشر کمک کند مطرح است. در رویکردی دیگر، حق بر محیط زیست سالم به عنوان حقی مستقل و یکی از مصادیق حقوق همبستگی (حقوق جمعی) محسوب شده و به افراد و گروهها این امکان را می‌دهد که چگونگی حمایت و مدیریت محیط‌زیست و عناصر موجود در آن را تعیین کنند. در پایان، این تحقیق نشان می‌دهد که رابطه متقابلی بین حقوق بشر، حقوق بین‌الملل محیط زیست و حق بر محیط زیست در آموزه‌های حقوق بشری وجود دارد.
کلیدواژگان: محیط‌زیست، حقوق بین‌الملل محیط، حقوق بشر، حق بر محیط زیست سالم، اعلامیه استکهلم 1972
منبع: سایت ایران داک