جایگاه مددکاری اجتماعی در قانون آیین دادرسی کیفری و قانون مجازات اسلامی

جایگاه مددکاری اجتماعی در قانون آیین دادرسی کیفری و قانون مجازات اسلامی

پدیدآور: منا ابراهیمی

مقطع تحصیلی: کارشناسی ارشد

استاد راهنما: یاسمن خواجه‌نوری

دانشگاه: دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

تاریخ دفاع: 1395

چکیده

در گذشته نقش مددکاران اجتماعی محدود به دستگیری از نیازمندان بود، همان‌طور که در ادیان مختلف و روایات نیز به آن اشاره‌شده است، اما امروزه با پیشرفت تکنولوژی و افزایش مشکلات افراد در جامعه نیاز به مددکاری اجتماعی در سطح گسترده‌ای احساس می‌شود.

خدمات مددکاری اجتماعی در غالب ارائه مشاوره و راهنمایی به افراد آسیب‌دیده و یا آسیب‌پذیر، مانند کودکان بزه‌کار، زندانیان و مراکز و مؤسسات دولتی و غیردولتی همانند کانونهای اصلاح و تربیت، آموزش‌وپرورش، مراجع قضایی، ادارات و … نقش بسیار مهمی در حل مشکلات افراد، پیش‌گیری از جرایم و حتی کاهش جرایم داشته است. مددکاران اجتماعی با انجام خدمات اجتماعی به اعضای جامعه به رشد و تعالی فضای جامعه کمک قابل‌توجهی نموده است، بنابراین آسیبهای اجتماعی از طریق مددکاران اجتماعی به افراد شناسانده می‌شود و راهکار مقابله با آن را آموزش می‌دهند. حتی در مراجع قضایی نیز در اجرای بهتر عدالت کیفری به قضات کمکهای فراوانی ارائه داده از جمله: تشکیل پرونده شخصیت، هم‌چنین با الهام گیری از نظریات جرم‌شناسی، مددکاران توانسته‌اند بیش‌ازپیش بر ارائه بهتر خدمات خود بیفزایند. مددکاری نیز مانند سایر حرفه‌ها با موانع و چالشهایی روبه‌روست. از اهم آنها عدم آشنایی دستگاه قضا و افراد جامعه است که بایستی اطلاع‌رسانی شود تا آنان بتوانند در ایفای نقش بازپروری و اصلاح و درمان به‌صورت موفق عمل نمایند.

کلیدواژگان: مددکاری اجتماعی، مددجو، پرونده شخصیت، بازپروری، زندان و کانون اصلاح و تربیت، عدالت ترمیمی، بزهکاری اطفال و نوجوانان، پیش‌گیری

منبع: سایت ایران داک