برسد به دست والدین
برسد به دست والدین
برسد به دست والدین
سیدمحمد مهدی صدرالساداتی
آیا می‌توان چیزی که عیان است را پنهان کنیم؟
یک مفهومی هست در روان‌شناسی به نام، «آیرانیک پراسس افکت …»
به عنوان مثال اگر به شما بگویم چند لحظه به خرس قطبی فکر نکنید، اولین چیزی که بهش فکر می‌کنید چیه؟ … خرس قطبی؟
یا اگر یک دعوایی کردید که بسیار پر استرس بوده و ذهنتان را مشغول کرده، وقتی می‌خواهید بهش فکر نکنید، چی میشه؟ چقدر امکان‌پذیره؟
پر استرس‌ترین چیز برای جوان بالغی که ازدواج نکرده، احساس نیاز به اون چیزی است که براش مثل غذا میمونه و نمی‌تونه وانمود کنه که خورده و سیره … و بدتر از اون این‌که به حکم «آیرانیک پراسس افکت» نمی‌تونه حتی بهش فکر نکنه و هر چی بیش‌تر جلوشو بگیره بیش‌تر تو ذهنش میاد!
تو این فشار بی‌همسری، غالباً سه دسته آدم وجود دارند:
1- آنهایی که هر کاری دوست دارند می‌کنند و به عواقبش هم فکر نمی‌کنند !
2- آنهایی که به خاطر دین و مذهب یا وجدان، دست به هرکاری نمی‌زنند اما تحت این فشار بالاخره یک جاهایی سر خم می‌کنند!
3- آنهایی که آن‌قدر مذهبی هستند که به هیچ‌وجه در این وادی، سرشان خم نمی‌شود اما زندگی سالمی هم ندارند!
آیا وانمود کنیم که اتفاقی برای جوانانمان نیفتاده؟ آیا فعلاً بخوابیم تا بعد؟ آیا وصله بزنیم این درد را؟