بررسی تطبیقی حکم عدم تعیین اجاره‌بها در عقد اجاره از منظر فقه امامیه و قوانین ایران
بررسی تطبیقی حکم عدم تعیین اجاره‌بها در عقد اجاره از منظر فقه امامیه و قوانین ایران
بررسی تطبیقی حکم عدم تعیین اجاره‌بها در عقد اجاره از منظر فقه امامیه و قوانین ایران
نویسندگان: حمید ابهری ، بنیامین بابایی
چکیده:
اجاره عقدی است معوض که باید مانند سایر عقود معوض در هنگام انعقاد عقد، عوض و معوض آن مشخص باشد. طبق قواعد عمومی قراردادها درصورتی‌که مورد تعهد طرفین مشخص نباشد، عقد باطل خواهد بود. بااین‌وجود، در ماده‌ی 3 قانون روابط موجر و مستأجر سال 1356 و 1362، عدم تعیین اجاره‌بها در عقد اجاره‌ای که به‌صورت شفاهی منعقد می‌شود منجر به بطلان عقد نخواهد شد و در صورت اختلاف طرفین، دادگاه میزان اجاره‌بها را مشخص می‌کند. حکم مذکور برخلاف قواعد عمومی قراردادها بوده و تعیین میزان اجاره‌بها توسط دادگاه باعث می‌شود تا اراده‌ی طرفین در عقد اجاره نادیده گرفته شود. دراین مقاله، ابتدا به بررسی وضعیت عدم تعیین اجاره‌بها در فقه و سپس به بررسی موضوع در قوانین موضوعه ایران پرداخته می‌شود.
کلید واژگان : موجر، مستأجر، اجاره‌بها، دادگاه، اجاره
مجله پژوهش‌های فقه و حقوق اسلامی؛ دوره 10، شماره 40؛ تابستان 94