اسیر نباشیم

سرمقاله

حواسمان باشد

اسیر نباشیم

سید فاضل نوری / سردبیر

چند روزی از اربعین امام حسین علیه السلام می گذرد و من به این فکر می کنم که درسهای کربلا و عاشورا در زندگی امروز ما چه جایگاهی دارند؟

در خبر ها آمد که داعشیان پیرو یزید زائران پیرو حسین علیه السلام را به آتش و خون کشاندند و در آتش کینه خود سوزاندند. اگر لشگریان یزید به سوزاندن خیمه و کاشانه اهل بیت حسین (ع) افتخار می کردند، اکنون داعشیان خبیث‌تراز یزیدیان، به آتش کشیدن و سوزاندن شش دستگاه اتوبوس با همه مسافران درون آن افتخار می کنند که لعنت خداوند بر آنان باد. معلوم می شود که آموزه‌های حسینی اختصاص به زمان و مکان خاصی ندارد و گستره آن همه زمانهای بعد ازعاشورا و همه مکانهای غیر کربلا را هم شامل می شود.

با این اشاره که سالار جریان درس آموز کربلا وقتی متوجه هجوم ناجوانمردانه نظامیان وحشی خوی یزید به خیمه‌ها شد آخرین رمقهای خود را هم صرف کرد تا جلوی منکری عظیم را بگیرد و خطاب به آنان فریاد زد که اگر دین ندارید و ازقیامت نمی ترسید؛ حد اقل در دنیایتان آزاده باشید.

اگر امروز بشریت فقط همین یک درس را مشق می کرد، بشر بود و برخی حیوانات انسان نما کارهایی نمی کردند که حتی حیوانات درنده نیزانجام نمی دهند!

آزادگی که سیدالشهدا آموزش داد اکسیری است که فرمانده لشگری را از بیراهه‌ی شقاوت به راه سعادت آورد و از سرداری یزیدی، حری شهید ساخت اما اسیری عاملی است که مردمی از طیف خواص چون شریح قاضی و شمر ابن ذی‌الجوشن و عمر ابن سعد را علیه امام معصوم برانگیخت همان‌طور که عده‌ای از توده عوام را نیز علیه امام زمانشان شوراند و همه آنان را به بیراهه‌ی هلاکت برد.

داعشیان کوردل و زشت‌سیرت و بدکردار، اگر اندکی از سبط پیامبر اسلام (نه آن اسلامی که در توهم خوددارند) درس آزادگی گرفته بودند به جنایات خود با مردان جنگی اسیرشده اکتفا می‌کردند و دیگر ،جنایاتی از قبیل سوزاندن تمامی مسافران اتوبوسها را در کارنامه ننگین خود ثبت نمی‌کردند ولی حیف که آنان فقط در کلاس درس خباثت یزید زانوزده‌اند!

نتیجه این‌که همان‌طور که در دو نوشته قبل ذکر شد باید «حواسمان باشد از کشتی هدایت حسین (ع) جا نمانیم» و باید «حواسمان باشد به بیراهه نرویم» که مقصد، هلاکت خواهد بود و اکنون می‌گوییم باید «حواسمان باشد که آزاده باشیم» که آزادگی آخرین درس امام شهیدان است. آزاده بودن یعنی اسیر هوا و هوس نبودن، یعنی اسیر پست و مقام نبودن، یعنی اسیر مال‌ومنال نبودن، یعنی اسیر پز و پرستیژ نشدن.

پس حواسمان باشد آزاده باشیم و آزاده بمانیم و در هر جایگاهی هستیم و به هر امری مشغولیم آزادگی را در افکار و گفتار و رفتارمان معیار قرار دهیم تا به وادی هلاکت نیفتیم؛ حواسمان باشد…