پدیدآور: حسین امامی
مقطع تحصیلی: کارشناسی ارشد
استاد راهنما: علی بهرامی نژاد
دانشگاه: دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
تاریخ دفاع: 1395
چکیده
در قانون کشور ما اصولاً مبنای مسئولیت مدنی بر پایه تقصیر است و مسئولیت بدون تقصیر به طور استثناء اعمال میگردد. و رابطه سببیت وقتی اهمیت پیدا میکند که تقصیر، شرط بوجود آمدن مسئولیت نباشد.به عبارت دیگر اثبات ورود ضرر به زیان دیده؛ همچنین ارتکاب تقصیر یا وقوع فعل از طرف خوانده یا کسانی که مسئولیت اعمال آنان با اوست؛ به تنهایی دعوی خسارت را توجیه نمی‌کند؛ بلکه باید احراز شود که رابطه عرفی بین دو عامل ضرر و فعل زیان بار، وجود دارد؛ یعنی ضرر از آن فعل ناشی شده است و در فقه امامیه مبتنی بر نظریه اتلاف و تسبیب می‌باشد. مسئولیت مدنی بر اساس یک رابطه عرفی بین زیان‌دیده و زیان‌رساننده است که با احراز تقصیر، مرتکب مکلف به جبران خسارت است. حریم خصوصی که جزء حقوق اولیه هر فردی است، به معنای مجموعه اطلاعات و مسائل حوزههای خصوصی و فردی است که شخص نمی‌خواهد کسی بدون تمایل و اطلاع وی نسبت به آن دسترسی و یا تعرض داشته باشد. حقوق افراد یا اشخاص، از آنجایی که ارتباط بسیار نزدیکی با کرامت انسانی دارد جزئی از مهمترین حقوق انسانی به شمار می‌رود. بنابراین مالکیت افراد به حیثیت و شرافت خود می‌تواند بهترین معرف حریم خصوصی محسوب گردد.
کلیدواژگان: مسئولیت مدنی، ‌نقض حقوق،‌ حریم خصوصی، ‌اشخاص، نیروهای مسلح
منبع: سایت پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران