قانون نحوه اهداء جنین به زوجین نابارور مصوب 1382

‌ماده ۱ – به موجب این قانون کلیه مراکز تخصصی درمان ناباروری ذی‌صلاح مجاز‌خواهند بود با رعایت ضوابط شرعی و شرایط مندرج در این قانون نسبت به انتقال‌ جنین‌های حاصله از تلقیح خارج از رحم زوجهای قانونی و شرعی پس‌ از موافقت کتبی‌ زوجین صاحب جنین به رحم زنانی که پس از ازدواج و انجام اقدامات پزشکی ناباروری‌ آنها (‌هر یک به تنهایی یا هر دو) به‌ اثبات رسیده اقدام نمایند.

‌ماده ۲ – تقاضای دریافت جنین اهدایی باید مشترکاً از طرف زن و شوهر تنظیم و‌ تسلیم دادگاه شود و دادگاه در صورت احراز شرایط ذیل مجوز دریافت جنین را صادر‌ می‌کند:
‌الف – زوجین بنا به گواهی معتبر پزشکی، امکان بچه‌دارشدن نداشته باشند و زوجه‌ استعداد دریافت جنین را داشته باشد.
ب – زوجین دارای صلاحیت اخلاقی باشند.
ج – هیچ‌یک از زوجین محجور نباشند.
‌د – هیچ‌یک از زوجین مبتلا به بیماریهای صعب‌العلاج نباشند.
‌هـ- هیچ‌یک از زوجین معتاد به مواد مخدر نباشند.
‌و – زوجین بایستی تابعیت جمهوری اسلامی ایران را داشته باشند.

‌ماده ۳ – وظایف و تکالیف زوجین اهداء گیرنده جنین و طفل متولد شده از لحاظ‌ نگهداری و تربیت و نفقه و احترام نظیر وظایف و تکالیف اولاد و پدر و مادر است.

‌ماده ۴ – بررسی صلاحیت زوجین متقاضی در محاکم خانواده، خارج از نوبت و‌ بدون رعایت تشریفات آئین دادرسی مدنی صورت خواهد گرفت و عدم تأیید صلاحیت‌ زوجین قابل تجدیدنظر می‌باشد.

‌ماده ۵ – آئین‌نامه اجرائی این قانون ظرف مدت سه ماه توسط وزارت بهداشت،‌درمان و آموزش پزشکی با همکاری وزارت دادگستری تهیه و به تصویب هیأت‌ وزیران‌خواهد رسید.

‌قانون فوق مشتمل بر پنج ماده در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ بیست و نهم تیرماه‌ یکهزار و سیصد و هشتاد و دو مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۸۲/۵/۸ به‌ تأیید شورای نگهبان رسیده است.

‌مهدی کروبی- ‌رئیس مجلس شورای اسلامی