سبک تربیت و پیشگیری از بزهکاری از دیدگاه آموزه‌های اسلامی
سبک تربیت و پیشگیری از بزهکاری از دیدگاه آموزه‌های اسلامی
سبک تربیت و پیشگیری از بزهکاری از دیدگاه آموزه‌های اسلامی
دانشگاه قم – دانشکده حقوق و علوم سیاسی
سال دفاع:1395
مقطع: دکترای تخصصی (PhD)
استاد راهنما: عادل ساری خانی
استاد مشاور: محمد خلیل صالحی. ابوالفتح خالقی
دانشجو: ماشاالله کریمی
چکیده:
از دیرباز تاکنون، بـا تأسف ریشه‌ی پاره‌ی درخور نگاهـی از ناهنجارهـای رفتـاری و بزه‌کاریها، حتی در بسیاری از جوامعِ با صبغه‌ی دینی، چگونگی و کیفیت انجام فرایند تربیت فرزند به شمار می‌رود. دراین راستا، فرایند پیچیده‌ی تربیت، بیش از اجتماع و محیطهای آموزشی، باید در آغوش خانواده به‌عنوان نخستین و مهم‌ترین نهاد اجتماعی در تعامل با فرزند، جریان پیدا نماید؛ اما با تأسف ناآگاهی بسیاری از خانواده‌ها و والدین در شرف تشکیل خانواده و نیز نیاموختن چگونه تربیت کردن فرزند، سبب بی‌کفایتی آنان در انجام این مهم شده است.
به‌گونه‌ای که با بهره‌گیری از سبک تربیتی نادرست، عامل ایجادکننده‌ی تغییرات نابهنجار، شکل‌گیری غیراصولی شخصیت فرزند، شکوفا نشدن و یا شکوفایی استعداد وی در جهت منفی و مختل شدن فرآیند اجتماعی او می‌گردند. ازاین‌رو سبکهای تربیتی رایج که دراین پژوهش به سبکهای غیردینی توصیف‌شده‌اند و بر پایه‌ی دیدگاه‌های انسانی صورت می‌پذیرند با سبک فرزند پروری دینی که بر پایه‌ی آموزه‌های دین است موردبررسی مقایسه‌ا‌ی قرارگرفته‌اند تا مشخص شود که کدام سبک بر اساس نظریات جرم‌شناسی کنترل اجتماعی، یادگیری و پیشگیری وضع مـدار و فرد مـدار مؤلفه‌های بهتر و بیش‌تری برای پیشگیری از بزه‌کاریِ برآمده از تربیت دارند. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد، سبک فرزند پروری مسئولانه‌ی دینی مبتنی بر آیات و روایات بهترین روش فرزند پروری است که می‌تواند در پیشگیری از بزهکاری فرزندان تربیت‌شده با این سبک مؤثر باشد. براین اساس، راهکار ارائه‌شده آن است که برای درمان و پیشگیری از بخشی از رفتارهای بزه‌کارانه، باید دانش و مهارت فرآیند تربیت (تولید و پرورش فرزند) یا همان سبک تربیتی که فرزندان بر پایه‌ی آن رشد می‌یابند، همگانی گردد و این مهم هم از سوی والدین و هم از سوی نهاد‌های رسمی تربیتی به یک عنوان اولویت موردتوجه قرار گیرد. منبع: پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران