حکم فقهی نگاه زن به بدن مرد

حکم فقهی نگاه زن به بدن مرد

نویسنده: سید ضیاء مرتضوی

چکیده

نگاه زن به مرد بیگانه، یکی از مسائل عام البلوی است و همین عمومیت آن را به یک پرسش شرعی در برخی مسائل اجتماعی مانند ورود بانوان به محیطهای ورزشی مردان، تبدیل کرده است؛ اما پرسش این است که صرف‌نظر از مصالح، عوامل و عوارض احتمالی دیگری که باید در مدیریت چنین مسائل اجتماعی و فرهنگی موردتوجه سیاست‌گذاران و مدیران جامعه باشد، نگاه عادی زن به مرد بیگانه، ازنظر شرعی چه حکمی دارد؟ ملاحظه منابع فقهی استدلالی و فتوایی، نشان می‌دهد فقهای ما از دیرباز در خصوص نگاه عادی و به‌دوراز شهوت و مفسده، دیدگاههای مختلفی داشته‌اند؛ از «حرام-شمردن مطلق نگاه» تا «تقیید به مواضع خاص» و این اختلاف مثل مسائل دیگر نوعاً از تمایز نگاه به ادله نشأت می‌گیرد. بررسی ادله نشان می‌دهد، این ادله به‌روشنی و اعتبار ادله «حرمت نگاه مرد به زن» نیست. دراین مقاله پس از گزارش دیدگاههای هشت‌گانه موجود، عدم‌کفایت ادله برای اثبات «حرمت نگاه عادی به‌جز مواضع خاص بدن مرد» و حتی برخی شواهد جواز نشان داده می‌شود؛ چنانکه برخی فقهای دیگر نیز همین نگاه را مطرح کرده‌اند و برخی نیز به‌رغم عدم‌کفایت ادله، راه درست را «الزام به احتیاط» دیده‌اند.

کلیدواژگان: نگاه، نگاه حرام، نگاه زن به مرد، چشم‌چرانی، احتیاط

دو فصلنامه فقه و حقوق اسلامی؛ سال اول، شماره 1، بهار و تابستان 1395