آثار روابط نامشروع بر فرزندان
آثار روابط نامشروع بر فرزندان
آثار روابط نامشروع بر فرزندان
هوشنگ امیر
در سالهای اخیر واژگانی هم‌چون دوست اجتماعی، دوست خانوادگی و ارتباطات فرا زناشویی در جامعه دیده می‌شود که از طریق ابزارهای مانند موبایلهای هوشمند، آرام‌آرام نگاه جامعه به سمت اومانتیسیسم کشیده شده است، به این معنا که نگاه جامعه انسان‌گرا می‌شود و دیگر افراد برای تعالی و رشد جسم و روحشان تلاشی نمی‌کنند و فقط به دنبال این هستند که نیازهای عاطفی و جنسی و حتی در برخی موارد خواسته‌های اقتصادی خودشان را بیرون از محیط خانه جست‌وجو کنند.
اگر انسان با دید استقلالی، به غریزه و شهوتها به‌عنوان تنها هدف زندگی بنگرد، هر عاملی که بهتر و بیشتر به شهوتها پاسخ دهد، جایز شمرده خواهد شد. در این صورت، چشم‌چرانی، علاقه شهوانی به هم‌جنس، تماس جنسی فراتر از دایره ازدواج دایم و موقت، خودارضایی، اعتیاد به عکسها و فیلمهای مبتذل و آزادی ارتباط شهوانی پسران و دختران با یکدیگر، پسندیده خواهد بود، حتی اگر با ضابطه‌های عقلی و دینی در ستیز باشد و به نابودی شرافت انسانی و جامعه بشری بیانجامد.
با نگاهی به جامعه‌های غربی، پیامدهای منفی رابطه نامشروع را بر فرد و جامعه به‌خوبی در خواهید یافت. در این جامعه‌ها، هدف انسان از زندگی و آینده روشن، از میان رفته است و افزایش روزافزون قتل و جنایت، اعتیاد، خودفروشی، آشفتگی روحی و روانی و دیگر آسیبهای اخلاقی و انسانی، در گسترش اصل لذت‌جویی و حکومت غریزه بر عقل آدمی، ریشه دارد. در نتیجه، با از میان رفتن اهداف بلند انسانی و پدید آمدن مشکلات اجتماعی، بنیاد پیوندهای خانوادگی رو به تزلزل نهاده است.
از سوی دیگر این‌گونه روابط فرا زناشویی علاوه بر اینکه روی روان مرد و زن تأثیر می‌گذارد برای فرزند‌انی که در این محیط پرورش پید‌ا می‌کنند هم پیامدهای جبران‌ناپذیری دارد که این پیامد‌‌ها به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم در زندگی فرزندان اثرگذار است به‌عنوان‌مثال در این خانه مرد و زن در حال پرخاشگری و توجیه روابط ناد‌رست خود هستند در این شرایط کود‌کانی هم که در محیط حضور د‌اشته باشند در رفتار‌هایشان پرخاشگری دیده می‌شود که می‌توان گفت این پرخاشگری همان تأثیر مستقیم این‌گونه روابط است چرا که در خانه‌ای بزرگ شد‌ه‌اند که لحظه‌لحظه د‌وران کود‌کی‌شان را با تنش و د‌عوا گذراند‌ه‌اند و این پرخاشگری و رفتارهای ناد‌رست جزو وجود‌ی آنها شده است.
بر اساس نظریه فشار مرتن نیز می‌توان تأثیر غیرمستقیم و بلند‌مد‌ت این‌گونه رفتار‌ها در محیط خانه را به‌کرات در جامعه مشاهد‌ه کرد همین نزاعهای خیابانی که در سالهای اخیر افزایش یافته یکی از علتهایش می‌تواند نشأت گرفته از این روابط باشد به این معنا که فرد نزاع کنند‌ه به د‌لیل روحیه پرخاشگری‌ای که در محیط خانه توسط والدین خود دیده است همان روحیه در وجود او هم نهفته و فقط منتظر فرصت مناسبی است تا به‌گونه‌ای این حالت پرخاش را بروز دهد بنابراین محیطی بهتر از جامعه برای خود پید‌ا نمی‌کند. این یکی از اثرهای بلند‌مد‌ت روابط غیر از همسری است که نه‌تنها باعث نا‌بسامانی خانه بلکه سبب نا‌بسامانی جامعه هم می‌شود.
راه‌حل کدم است؟
هر چند قانون مجازات اسلامی در ماده 637 و مواد مشابه دیگر با پدیده روابط نامشروع برخورد نموده است ولی آموزشهای مربوط به روابط زن‌وشوهری بر عهده نهادهای رسمی و غیررسمی از جمله آموزش‌وپرورش، حوزه‌های علوم دینی و نهادهای تبلیغی، سازمانهای مردم‌نهادمی باشد. آموزش تفاوتهای روان‌شناختی زن و مرد با هدف تعدیل انتظارات و ارائه تصویری واقعی از جنس مخالف، از جمله این موارد است. ارائه مبحث خانواده در اسلام مشتمل بر اهمیت و جایگاه خانواده، مسؤولیت اعضا در قبال استحکام و کارایی خانواده، انتظار از ازدواج، نقش‌های جنسیتی در خانواده و اخلاق و حقوق خانواده هم از موارد قابل ارائه است.
نکته بسیار مهمی که باید به‌عنوان اصل حاکم بر آموزش و تبلیغ مورد توجه قرار گیرد توجه به مسؤولیت خانواده در قبال پرورش فرزندان و آماده‌سازی آنان برای ورود ثمربخش به زندگی مشترک است. در دهه‌‌های اخیر خانواده بار اصلی تربیت را بر دوش رسانه‌ها و نهادهای رسمی نهاده و خود را تا حدودی معاف کرده است. باید برای خانواده‌ها این موضوع به‌عنوان یک باور تلقی شود که مسؤولیت اصلی آموزش و تربیت اخلاقی و مهارتی فرزندان بر عهده آنان است و هیچ زمانی چون امروز که فرزندان و جوانان در معرض آماج تهدیدهای فرهنگی و اخلاقی‌اند، نیاز به حضور فعال والدین احساس نشده است. باید این مطلب مهم را یادآور نمود که تربیت توسط نهادهای مدرن مزایای کامل تربیت در خانواده را نخواهد داشت و باید با احساس مسؤولیت، ارتباط با نهادهای دینی و افراد دلسوز و مطلع، مسؤولیت تاریخی خود را به انجام رساند.
منابع:
- اصلانی، ابراهیم، زن‌وشوهری، تهران، نشر قو، چاپ اول، 1387.
- اسلام و ارضای غریزه جنسی، محمدرضا امین زاده، قم، انتشارات در راه حق، 1377، چ 1.