ابراهیم پورداوود

نویسنده، مترجم، پژوهشگر، شاعر، ایران شناس و از معاریف استادان دانشگاه در ایران به حساب می آمد، نخستین مترجم اوستا بود و زبان اوستایی را نیز در دانشگاه تدریس می کرد.
پورداوود در سال 1263 در شهر رشت به دنیا آمد و در سال 1347 در تهران در گذشت و جنازه اش را به مقبره خانوادگی او در رشت انتقال دادند. صاحب ترجمه با همه تخصص هایی که دارا بود دانشکده های حقوق پاریس و برلین را نیز پشت سر گذاشته بود و در سال 1316 به تدریس در دانشکده حقوق هم پرداخت. وی عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی بود و به عنوان عنصری ملی گرا و میهن پرست شهره بود.
انجمن ایران شناسی را او دایر کرد و استادی بود از نسل بزرگانی مانند علامّه قزوینی، جمال زاده، معینی و سعید نفیسی