اجاره به صورت کلی در معین، تأمین کننده اهداف تایم شرینگ

اجاره به صورت کلی در معین، تأمین کننده اهداف تایم شرینگ

نویسندگان: علیرضا فصیحی‌زاده، مریم جلالی

قرارداد مشارکت زمانی (تایم شر) قراردادی است که بر اساس آن فرد در دوره زمانی مشخصی از سال نسبت به موضوع قرارداد مالک عین یا منفعت یا دارنده حق انتفاع می‌شود و در اثر آن می‌تواند مباشرتاً یا با معرفی دیگران به طور متناوب و به نحو دائمی یا محدود از آن استفاده کند. این قراردادها به صورتهای گوناگون در کشورهای مختلف جهان تشکیل می‌شود. هدف از این پژوهش آن نیست که ماهیت اینگونه قراردادها تبیین گردد؛ بلکه سؤال اصلی آن است آیا در حقوق ایران می‌توان از طریق عقد اجاره به اهداف قراردادهای مشارکت زمانی رایج دست یافت. در این قراردادها برخلاف حقوق ایران، میان منفعت و عین تفکیکی صورت نگرفته است و مالکیت نوعی حق به شمار می‌آید. بر اساس مبانی قانون مدنی و آرای فقهی، می‌توان از طریق اجاره به صورت کلی در معین با لحاظ عمومیت بدلی در مورد موضوع اجاره و نیز مدت آن، به اهداف قراردادهای مشارکت زمانی دست یافت.

کلیدواژگان: قرارداد مشارکت زمانی، اجاره کلی در معین، عمومیت بدلی موضوع، عمومیت بدلی مدت

فصلنامه پژوهش‌های فقه و حقوق اسلامی، سال سیزدهم، شماره 1، زمستان 1395