ازدواج با چه کسانی ممنوع است

ازدواج با چه کسانی ممنوع است

فاطمه نوری

ازدواج نهادی مدنی در حقوق ایران است که علاوه بر این‌که واجد آثار حقوقی و مدنی زیادی می‌باشد از نظر دینی هم امری بسیار پسندیده بوده و دارای آثار معنوی و اخروی نیز هست.

مجرد ماندن و ترک این شیوه‌ حسنه مذمت (سرزنش) شده است و چنان‌چه فردی به خاطر ازدواج نکردن مرتکب گناه شود تجرد وی، حرام خواهد بود. به همین دلیل آشنا بودن با قواعد حاکم بر این نهاد، امری لازم است. یکی از این قاعده‌ها موضوع ممنوعیت نکاح با بعضی افراد است. لذا باید باکسی ازدواج کرد که ازنظر شرعی و قانونی برای آن مانعی وجود نداشته باشد.

ازدواج با این اشخاص ممنوع است:

1- ازدواج با خویشاوندان نسبی ذیل ممنوع است اگرچه قرابت، حاصل از شبهه یا زنا باشد:1) نکاح با پدر و اجداد و با مادر و جدات هر قدر که بالا برود؛ 2) نکاح با اولاد هر قدر که پایین برود؛ 3) نکاح با برادر و خواهر و اولاد آنها تا هر قدر که پایین برود؛ 4) نکاح با عمه، خاله، دایی و عموی خود و عمات و خالات پدر و مادر و اجداد و جدات.

2- خویشاوندی رضاعی (شیری) از نظر حرمت نکاح در حکم قرابت نسبی است مشروط بر این‌که: اولاً: شیر زن از حمل مشروع حاصل‌شده باشد؛ ثانیاً: شیر مستقیماً از سینه مکیده شده باشد؛ ثالثاً: طفل لااقل یک شبانه‌روز و یا ۱۵ دفعه متوالی شیر کامل خورده باشد بدون این‌که در بین، غذای دیگر یا شیر زن دیگر را بخورد؛ رابعاً: شیر خوردن طفل قبل از تمام شدن دو سال از تولد او باشد؛ خامساً: مقدار شیری که طفل خورده است از یک زن و از یک شوهر باشد؛ بنابراین اگر طفل در شبانه‌روز مقداری از شیر یک زن و مقداری از شیر زن دیگر بخورد موجب حرمت نمی‌شود اگرچه شوهر آن دو زن یکی باشد و هم‌چنین اگر یک زن، یک دختر و یک پسر رضاعی داشته باشد که هر یک را از شیر متعلق به شوهر دیگر شیر داده باشد آن پسر و یا آن دختر برادر و خواهر رضاعی نبوده و ازدواج بین آنها از این حیث ممنوع نمی‌باشد.

3- ازدواج با اشخاص ذیل هم با توجه قرابت سببی ممنوع است: 1) بین مرد و مادرزن و جدات زن اعم از نسبی و رضاعی؛ 2) بین مرد و زنی که سابقاً زن‌پدر و یا زن یکی از اجداد یا زن پسر یا زن یکی از نوه‌های او بوده است. هرچند قرابت رضاعی باشد؛ 3) بین مرد با دختر از اولاد زن از هر درجه که باشد ولو رضاعی مشروط بر این‌که بین زن و شوهر زناشویی واقع‌شده باشد.

4- جمع بین دو خواهر ممنوع است اگرچه به عقد منقطع (موقت) باشد.

5- هیچ‌کس نمی‌تواند دختر برادرزن و یا دخترخواهر زن خود را بگیرد مگر با اجازه‌ی زن خود.

6- هر کس زن شوهردار را با علم به وجود علقه‌ زوجیت و حرمت نکاح و یا زنی را که در عده طلاق یا در عده وفات است با علم به عده و حرمت نکاح برای خود عقد کند عقد باطل و آن زن مطلقاٌ بر آن شخص حرام ابدی می‌شود.

7- حکم مذکور فوق در موردی نیز جاری است که عقد از روی جهل به تمام یا یکی از امور فوق بوده و نزدیکی هم واقع‌شده باشد. در صورت جهل و عدم وقوع نزدیکی عقد باطل ولی حرمت ابدی حاصل نمی‌شود.

8- عقد در حال احرام باطل است و با علم به حرمت موجب حرمت ابدی است.

9- زنای با زن شوهردار یا زنی که در عده‌ی رجعیه است موجب حرمت ابدی است.

10- نزدیکی به شبهه و زنا اگر سابق بر نکاح باشد از حیث مانعیت نکاح در حکم نزدیکی با نکاح صحیح است ولی مبطل نکاح سابق نیست.

11- اگر کسی با پسری لواط کند نمی‌تواند با مادر یا خواهر یا دختر او ازدواج کند.

12- زنی که سه مرتبه متوالی زوجه‌ی یک نفر بوده و مطلقه شده بر آن مرد حرام می‌شود مگر این‌که به عقد دایم به زوجیت مرد دیگری درآمده و پس از وقوع نزدیکی با او به‌واسطه‌ی طلاق یا فسخ یا فوت، فراق حاصل‌شده باشد.

13- زن هر شخصی که به نه طلاق که شش تای آنها عدی است مطلقه شده باشد بر آن شخص حرام ابدی می‌شود.

14- نکاح زن مسلمان با غیرمسلمان جایز نیست.

15- ازدواج زن ایرانی با تبعه‌ی خارجه در مواردی هم که مانع قانونی ندارد موکول به اجازه‌ مخصوص از طرف دولت است.

16- دولت می‌تواند ازدواج بعضی از مستخدمین و مأمورین رسمی و محصلین دولتی را با زنی که تبعه خارجه باشد موکول به اجازه‌ی مخصوص نماید. منبع: تبیان