بررسی تطبیقی ضابطه تشخیص خسارت غیرمستقیم قراردادی

بررسی تطبیقی ضابطه تشخیص خسارت غیرمستقیم قراردادی

نویسنده:‌ هدایت اله سلطانی نژاد

چکیده

نقض قرارداد ممکن است موجب خسارات فراوانی برای طرف قرارداد گردد و با وجود پذیرش اصل جبران کامل خسارت در بیش‌تر نظامهای حقوقی، امکان جبران همه این خسارات وجود ندارد که از جمله آنها، خسارات غیرمستقیم است. منظور از خسارات غیرمستقیم، خساراتی است که بین نقض قرارداد و ورود خسارت اسباب دیگری دخالت داشته باشد. در این مقاله ضابطه شناسایی و تشخیص این‌گونه خسارات از خسارات مستقیم، با رویکرد روش‌شناختی در نظام حقوقی ایران و دیگر نظامهای حقوقی، موردبررسی قرارگرفته است. در این خصوص در نظامهای حقوقی مختلف، دو ضابطه «قابلیت پیش‌بینی خسارت» در هنگام انعقاد عقد و «سببیت» بین نقض قرارداد و ورود خسارت، به‌عنوان معیار شناسایی خسارات غیرمستقیم مطرح‌شده است. به نظر می‌رسد نظریه سببیت از مبانی قوی‌تری برخوردار باشد. در نظام حقوقی ایران بر اساس مبانی فقهی و حقوقی، نظریه اخیر برای تشخیص خسارات مستقیم از غیرمستقیم قابل‌پذیرش است.

کلیدواژگان: نقض قرارداد، خسارت غیرمستقیم، قابلیت پیش‌بینی، سببیت، مسؤولیت قراردادی

مجله مطالعات حقوقی،‌شماره 3، پاییز 1395