ملاقات با فرشتگان

ملاقات با فرشتگان

اتفاقی گریزناپذیر!!

  حضرت علی علیه‌السلام در خطبه 91 نهج‌البلاغه می‌فرمایند: مدت عمر هر کس را بیافرید و مقدر و معین کرد، پس آن را طولانی و کوتاه و مقدم و مؤخر قرار داد. برای مرگ هر موجودی سببها و علتهایی همراه نمود، و مرگ را کشنده ریسمانهای طولانی و قطع‌کننده بندهای بسیار محکم زندگی قرار داد.

مرگ یکی از حوادث و اتفاقات گریزناپذیر برای تمام موجودات عالم است که قرآن کریم، این حادثه گریزناپذیر را که حرکت و انقطاع از این عالم مادی و رسیدن به مقصد اصلی است، چنین به تصویر می‌کشد و می‌فرماید: «کُلُ نَفْسٍ ذائِقَهُ الْمَوْتِ ثُمَّ إِلَیْنا تُرْجَعُونَ» (هر نفس زنده‌اى چشنده مرگ خواهد بود، سپس به‌سوی ما (به عالم برزخ ما به صحنه قیامت ما، به بهشت و دوزخ ما) بازگردانده مى‌شوند. عنکبوت، 57) جمله «کُلُّ نَفْسٍ ذائِقَهُ الْمَوْتِ»، از باب استعاره به کنایه است، (گویا مرگ را تشبیه کرده به چیزى که چشیدنى باشد، آن‌گاه حکم کرده به این‌که این چشیدنى را همه خواهند چشید و خلاصه، مرگ عمومى است) و مراد این است که هر کس به‌زودی و به‌طورقطع خواهد مرد. (طباطبایی، سید محمد‌حسین، المیزان فی تفسیرالقرآن، ج 16، ص 144- 145) امام جواد علیه‌السلام فرمود: آیا می‌دانید که چرا کودکان و دیوانگان نسبت به بعضی از داروها و درمانها بدبین هستند و خوششان نمی‌آید، با این‌که برای سلامتی آنها مفید و سودمند می‌باشد؛ و درد و ناراحتی آنها را برطرف می‌کند؟ چون آنان جاهل و نادان هستند و نمی‌دانند که دارو نجات بخش خواهد بود. هم‌چنین حضرت علی علیه‌السلام در نهج‌البلاغه می‌فرمایند: خلق الاجال فاطالها و قصرها، و قدمها و اخرها، و وصل بالموت اسبابها، و جعله خالجا لاشطانها، و قاطعا لمرائر اقرآنها. (خطبه 91) مدت عمر هر کس را بیافرید و مقدر و معین کرد، پس آن‌را طولانی و کوتاه و مقدم و مؤخر قرار داد. برای مرگ هر موجودی سببها و علتهای همراه نمود، و مرگ را کشنده ریسمانهای طولانی و قطع‌کننده بندهای بسیار محکم زندگی قرار داد.

  مرگ، سخت یا راحت؟

راحتی و سختی مرگ از یک‌طرف با عقاید و باورهای انسانی ارتباط دارد و از طرف دیگر با کردار و اعمال و منش و ملکات نفسانی هماهنگی کامل دارد. باید دید انسان از این گوهر گران‌بهای انسانیت خویش چه بهره‌ای گرفته است و کدام جنبه از جهات وجودی خود را در طول حیات دنیا، به فعلیت رسانده است، آیا جنبه انسانی و ملکوتی خود را رشد و تعالی داده و الان که هنگام مرگ او فرا رسیده بسان یک میوه مثمرثمری که باغبان عالم او را از درخت حیات دنیا چیده، و منتقل به حیات برزخی شده یا نه با غفلت و بی‌توجهی نسبت به جهات روحانی و انسانی خود در طی سالیان دراز از خود حیوان فربهی ساخته و حال با همین صورت و سیرت به حیات ابدی خود ادامه می‌دهد؟ باید دید هر کسی چه عقیده و باوری نسبت به حقایق عالم دارد و در بعد اندیشه متوجه چه نقطه‌ای است و چه کسی را محل اتکای خود می‌داند و در بعد رفتار و عمل تابع دستور چه دین و آیینی است.

 قرآن چه می‌گوید؟

قرآن پیرامون سختی جان دادن اهل کفر و تبهکاری، آیاتی دارد و در ضمن از رفتار فرشتگان در هنگام قبض روح آنها این‌چنین خبر می‌دهد؛ «اگر بینی سختی حال کافران را هنگامی‌که فرشتگان جان آنان را می‌گیرند و بر روی و پشت آنان می‌زنند و به آنان می‌گویند بچشید طعم عذاب سوزنده را» (انفال/ 50)

 و سخن زیبای امام صادق علیه‌السلام:

در روایت است که خدمت امام صادق علیه‌السّلام عرض کردند: … گروهی می‌گویند که آن (جان دادن برای کافر) سخت‌تر از بریدن به اره، پاره‌کردن با قیچی و شکستن با سنگ و گردش محور آسیاب در حدقه چشم است. حضرت فرمود: برای بعضی از بدکاران و کافران به همین‌گونه است … (فیض‌کاشانی، محجه‌البیضاء، ترجمه دکتر عارف، آستان قدس رضوی، ج 8، ص 256) در مقابل کسانی‌که در دنیا اهل ایمان بوده‌اند و عمری را با عمل به دستورات الهی و دوری از محرمات الهی سپری کرده‌اند در هنگام جان دادن فرشتگان را ملاقات می‌کنند که با آنها برخوردی از روی شرافت و بزرگواری دارند. «پرهیزکاران کسانی هستند که فرشتگان جان آنان را درحالی‌که پاک و پاکیزه‌اند می‌گیرند و به آنان می‌گویند درود بر شما باد.» (نحل/ 32)

در روایت است که خدمت امام صادق علیه‌السلام عرض کردند: گروهی می‌گویند که جان دادن برای کافر سخت‌تر از بریدن به اره، پاره کردن با قیچی و شکستن با سنگ و گردش محور آسیاب در حدقه چشم است. حضرت فرمود: برای بعضی از بدکاران و کافران به همین‌گونه است.

چرا اکثر مردم از مرگ می‌ترسند؟

مرحوم شیخ مفید رضوان‌الله تعالی علیه حکایت نموده است: روزی شخصی از حضرت جوادالایمّه، امام محمدتقی علیه‌السلام سؤال شد: چرا اکثر مردم از مرگ می‌ترسند و از آن هراسناک می‌باشند؟ امام جواد علیه‌السلام در پاسخ اظهار داشت: چون مردم نسبت به مرگ نادان هستند و از آن اطلاعی ندارند، وحشت می‌کنند. و چنان‌چه انسانها مرگ را می‌شناختند و خود را از بنده خداوند متعال و نیز از دوستان و پیروان و اهل‌بیت عصمت و طهارت علیهم‌السلام قرار می‌دادند، نسبت به آن خوش‌بین و شادمان می‌گشتند و می‌فهمیدند که سرای آخرت برای آنان از دنیا و سرای فانی، به‌مراتب بهتر است. پس از آن فرمود: آیا می‌دانید که چرا کودکان و دیوانگان نسبت به بعضی از داروها و درمانها بدبین هستند و خوششان نمی‌آید، با این‌که برای سلامتی آنها مفید و سودمند می‌باشد؛ و درد و ناراحتی آنها را برطرف می‌کند؟ چون آنان جاهل و نادان هستند و نمی‌دانند که دارو نجات‌بخش خواهد بود. سپس افزود: سوگند به آن خدایی، که محمد مصطفی صلی‌الله علیه و آله را به حقانیت مبعوث نمود، کسی که هرلحظه خود را آماده مرگ بداند و نسبت به اعمال و رفتار خود بی‌تفاوت و بی‌توجه نباشد، مرگ برایش بهترین درمان و نجات خواهد بود. و نیز مرگ تأمین‌کننده سعادت و خوش بختی او در جهان جاوید هست؛ و او در آن سرای جاوید از انواع نعمت‌های وافر الهی، بهره‌مند و برخوردار خواهد بود.

فرآوری: آمنه اسفندیاری

  منابع:

سایت اندیشه قم

چهل داستان و چهل حدیث از امام جواد (علیه‌السلام)/ عبدالله صالحی

اسلام کوییست – منبع: تبیان