واگذاری املاک نجومی در شهرداری
واگذاری املاک نجومی در شهرداری
واگذاری املاک نجومی در شهرداری
چندی پیش گزارشی از واگذاری املاک نجومی در شهرداری از سوی آقای احمد توکلی به نمایندگی از سازمان شبکه دیدبان شفافیت و عدالت ارایه شد که در نوع خود گام مهمی است و باید از متصدیان آن تقدیر کرد.
عباس عبدی با این مقدمه در روزنامه اعتماد نوشت: این گزارش از چند حیث اهمیت دارد. اول از همه اینکه یک نهاد غیردولتی اقدام به تهیه این گزارش کرده است. فارغ از نقاط ضعف و قوت گزارش که در جای خود مهم است و باید به آنها پرداخت، نفس اینکه یک نهاد غیردولتی به این موضوع حساس وارد شده و گزارش داده، اهمیت فراوانی دارد و گام بزرگی در مبارزه با فساد است. نکته دوم اینکه گزارش تا آن حد بیطرفانه است که رضایت نسبی مخاطب را جلب کند. سومین نکته اینکه متصدیان این نهاد غیردولتی منسوب به اصولگرایان هستند و همینکه نخستین گزارش خود را درباره یک نهاد تحت مدیریت اصولگرایان منتشر کردهاند، جالب است. فراموش نشود که این گزارش در شرایطی منتشر شده که شایبه حضور آقای شهردار در انتخابات نیز وجود داشته است و اگر احتمال کوچکی هم برای چنین حضوری بود، با این گزارش عملاً چنین حضوری منتفی شده است. به همین دلیل از سوی اصولگرایان شورا با نگاه منفی مواجه شده است.
برخی از نکات مهم گزارش مذکور شامل موارد زیر میشود:
مصوبه حمایت از تولید و عرضه مسکن برای گروههای کمدرآمد و آنان که فاقد زمین یا خانه هستند. (ولی اقدام اخیر شهرداری) در قالب آن آپارتمان و خانه در ولنجک، نیاوران و آجودانیه به مدیران ارشد در شهرداری و بیرون آن واگذار شده است. در گزارش از 108 فقره واگذاری نامبرده شده که در آن 110 ملک به 122 نفر واگذار شده است. مساحت کل املاک واگذار شده 17هزار و 18 مترمربع بوده که ارزش فروش تمام املاک واگذاری به قیمت کارشناسی 82 میلیارد و 500 میلیون تومان بوده است… واگذاری صورت گرفته به دو شکل بوده است؛ این واگذاریها تا سال 1390 با دستور مستقیم شهردار تهران و از طریق ستاد ساماندهی امور مسکن، با انعقاد قرارداد بین سازمان املاک و مستغلات و اشخاص متقاضی انجام شده است. پس از آن، چون به این نکته توجه شد که واگذاری مستقیم، تخلف از دستورالعمل ابلاغی است، واگذاریهای پیش گفته به شکل صوری از طریق دو تعاونی خاص منابع انسانی و حمایتی مدیران انجام میشده است… طبعاً این کار باید در چارچوب قوانین و مقررات باشد. ضمن اینکه صراحت قانون، «کمک به امور تعاونی مسکن» است نه کمک به برخی از اعضا بهطور انفرادی و ویژه. ثانیاً کمک تعاونی به اعضا نیز باید طبق مقررات و اساسنامه تعاونی باشد. در بررسیها معلوم شد که در دو تعاونی منابع انسانی و حمایتی مدیران که اکثر واگذاریهای موصوف، به ظاهر از طریق این دو انجام گرفته است، مفاد اساسنامه و مقررات مرتبط با بخش تعاون در این حوزه رعایت نشده است… شهرداری مجاز بوده تنها معاملات پایینتر از 200 میلیون را خودش انجام دهد، چون ارزش تمام املاک واگذار شده از این مبلغ بیشتر بوده است، تصویب شورا لازم بود. البته شهردار با مجوز قانون دیگری، معاملات بسیار سنگینتری هم انجام میدهد… هر چند همه دریافتکنندگان در قبال املاک دریافتی برای ردّ مال به شهرداری و جبران خسارات احتمالی وارد آمده به این املاک و… مسؤولیت مدنی دارند، برخی از این افراد، به لحاظ سِمت اداریشان، مسؤولیت کیفری نیز خواهند داشت. در واقع، همه دریافتکنندگان املاک که سمت آنها در «لایحه قانونی راجع به منع مداخله وزرا و نمایندگان مجلسین و کارمندان دولت در معاملات دولتی و کشوری» ذکر شده است (تقریباً همه 122 نفر) اقدامشان در معامله با شهرداری و خرید ملک از شهرداری، مشمول عنوان مجرمانه مقرر در این قانون است.
هرچند اعضای اصولگرای شورا در برابر این گزارش موضع منفی گرفتهاند ولی انتظار میرود که سایر نیروهای اصولگرا در این مورد موضعگیری صریحی داشته باشند و اجازه ندهند که از سکوت آنها بیش از این در برابر موضوعی با این اهمیت برداشت منفی شود.
با وجود آنکه گزارش مذکور گام مهمی است که در مبارزه با فساد برداشته شده و امیدواریم که به اتهامات مشابه افراد و نهادهای منسوب به اصولگرایان و نیز غیر آنان نیز رسیدگی شود ولی با وجود این بد نیست که برخی نکات را برای اصلاح و بهبودی در گزارشهای بعدی به مدیران این نهاد یادآوری کرد.
1- نخستین ایراد به شکل عمومی گزارش است که نیازمند یک بازنگری نسبت به سرفصلها و نیز لحن و ادبیات این نوع گزارشهاست که باید از قالبهای حقوقی و گزارش مدیریتی محض تبعیت کند.
2- گزارش شفاهی مکمل گزارش اصلی نباید بهگونهای باشد که مستمسک و دستاویز عدهای شود یا گزارش اصلی و مکتوب را تخصیص بزند. برای نمونه آقای توکلی در مقام توضیح ذکر میکنند که: «شهردار تهران نه خودش و نه بستگان درجه اول و سایر خویشاوندان او، از دریافتکنندگان این املاک نبودهاند.» شاید به لحاظ سیاسی و برای کاهش فشار بر شهردار چنین جملهای بیان شده است ولی این بیان متضمن یک ایراد منطقی است. گوییکه اگر کسی املاک و اموال شهرداری و دولت را برای خودش یا خویشاوندانش بردارد، خیلی اشکال دارد و اگر این املاک و اموال به دیگران بخشیده شود، بار سنگینی به اندازه قبلی ندارد؟ واقعیت این است که پذیرش چنین گزارهای منشأ فساد است.
از نظر مردم اتلاف منابع مسأله اصلی است و فرقی نمیکند که فرد آن را به جیب خود بریزد یا به جیب دیگران. اتفاقاً برای ریختن به جیب خود محدودیت دارد، حداکثر یک یا دو آپارتمان را میتوان به نام خود زد ولی تعداد دیگران محدودیت ندارند. شاید هم با این جمله خواستهاند بگویند که مسؤولیت این واگذاریها متوجه چه کسی است.
3- نکته بعدی به همین نقیصه برمیگردد که در گزارش هیچ اشارهای نشده که چرا به این افراد ملک با شرایط و تخفیفهای ویژه ملک واگذار شده است. اگر انگیزه مذکور روشن میشد، حتماً به شفافیت این اقدام غیرقانونی کمک میکرد.
4- در گزارش از ساختار و سازمان و تصویبکننده مقررات مربوط و تصویبکننده نهایی واگذاریها هیچ ذکری به میان نیامده و به نظر میرسد که نوعی تعمد در عدم ذکر این مسأله وجود داشته است. باید گردش کار ماجرا و اینکه تقاضاها چگونه رسیدگی میشده و چگونه تصویب میشده نیز در گزارش میآمد. حتی تقاضاهای رد شده نیز میتوانست به فهم ماجرا کمک کند.
5- در گزارش ذکر نشده که آیا افراد دریافتکننده ملک خانه داشتهاند یا همه بدون خانه بودهاند؟ بهعلاوه اصلاً اشاره نشده که آیا قیمتهای کارشناسی مطابق قیمت بازار بوده یا کمتر از قیمت بازار است. متوسط متراژ املاک واگذاری 160 مترمربع بود که خیلی بیش از متراژ معمول است. بهعلاوه متوسط قیمت متراژ بناهای واگذاری حدود 5/4 میلیون تومان در هر مترمربع است که مطلقاً با آپارتمانهای ولنجک و نیاوران تطابق ندارد حتی قیمت آپارتمان در سال 1390 گرانتر از الان بوده است، حداقل باید دو تا سه برابر این رقم باشد. گزارش در این موارد نیز سکوت کرده است. در هر حال گام اول است و باید نقاط ضعف آن رفع شود و امیدواریم این شرایط فراهم شود که اصلاحطلبان یا افراد علاقهمند به آنان هم بتوانند نهاد مشابه را داشته باشند تا گزارشها رقابتیتر و دقیقتر تهیه شود. منبع: ایسنا