بنیان اجرای حقوق بشردوستانه: تعهد دولتها به رعایت و تضمین رعایت حقوق بشردوستانه

بنیان اجرای حقوق بشردوستانه: تعهد دولتها به رعایت و تضمین رعایت حقوق بشردوستانه

نویسندگان: رضوان باقرزاده؛ امیرحسین رنجبریان
چکیده
از آنجاکه زمینۀ اعمال قواعد حقوق بشردوستانۀ بین‌المللی در پهنۀ جنگهایی امکان‌پذیر است که چهره خود را با پیشرفت فنون رزمی و شیوه‌های نبرد گوناگون می‌یابد، گاه قواعد این رژیم از جمله ماده یک مشترک کنوانسیونهای ژنو نیز ناگزیر دستخوش تحولاتی می‌شود که آنها را از مبادی اولیه بسیار متفاوت می‌سازد. مطابق ماده یک مشترک کنوانسیونهای چهارگانه ژنو و پروتکلهای اول و سوم الحاقی بدانها، دولتهای متعاهد ملزم به رعایت و تضمین رعایت مقررات مندرج در آنها هستند که البته حقوق بین‌الملل معاصر آن را قاعده‌ای عرفی به شمار می‌آورد. با وجود استقبال از این تعهد در برخی اسناد حقوق بشری، به اقتضای ضرورت و واقعیت روابط بین‌المللی، تفاوتهایی میان آثار درج این تعهد در اسناد حقوق بشری و اسناد حقوق بشردوستانه ملاحظه می‌شود. در این مقاله پس از طرح مباحث نظری، به بررسی مصادیق رعایت تعهد مزبور خواهیم پرداخت و سعی ما بر آن است تا در قالب مطالعه برخی موارد عینی، کنش متقابل آنها در اجرای این اصل و وضعیت جاری آن در حقوق بین‌الملل فعلی را نیز تجزیه‌وتحلیل کنیم.
کلیدواژگان: اجرای حقوق بین‌الملل بشردوستانه؛ کنوانسیونهای چهارگانۀ ژنو؛ اسناد حقوق بشر؛ تعهد به تضمین رعایت
[1] فصلنامه پژوهش حقوق عمومی؛ دوره 16، شماره 46، تابستان 1394