نقض گسترده حقوق زندانیان زن در زندانهای نیویورک(بخش دوم و پایانی)

نقض گسترده حقوق زندانیان زن در زندانهای نیویورک^{(بخش دوم و پایانی)}

 «موسسه تربیتی و اصلاحی نیویورک» با انتشار گزارشی 233 صفحه‌ای تحت عنوان «نابرابری جنسی» به بررسی وضعیت نابسامان و نقض گسترده حقوق زنان به‌ویژه زنان باردار در زندانهای نیویورک پرداخته است.

این گزارش که در فوریه 2015 منتشرشده و با بررسی دقیق شرایط موجود در زندانهای ویژه زنان در ایالت نیویورک نشان داده است که چگونه سازمانهای مسؤول در این ایالت با نقض حقوق زنان به‌ویژه زنان باردار سبب نقض حقوق این افراد و تحمیل صدمات جبران‌ناپذیری به آنان می‌شوند.

1- مشکلات غذا و مکان

برخی از مشکلات روزانه‌ای که زنان باردار در طول روز با آنها سروکار دارند عبارت‌اند از: عدم‌حمایت روحی و مهیاکردن شرایط روحی مناسب رفتار بد مأموران زندان و بدترین آن عدم تغذیه کافی می‌باشد. تنها 3 نفر از 23 زن باردار مشاوره دریافت می‌کنند.

تهویه نامطبوع سلولها گرمای زیاد حمامهای نامناسب و وجود موش و سایر جانوران که خود بعضاً ناقل بیماری هستند محدودیت مربوط به لباس و پوشاک و جملات تحقیرآمیز از سوی مأموران زندان نمونه‌هایی دیگر از نقض حقوق زندانیان است. غذاهای نامناسب برای زنان حامله عدم تأمین میوه سبزیجات و سایر ویتامینهایی که یک زن باردار نیاز دارد سبب وارد آمدن آسیبهای جدی به جنین می‌شود.

2- نگه‌داری زنان در سلولهای انفرادی

حبس طولانی‌مدت در سلولهای انفرادی از دیگر موارد نگران‌کننده و اسفناک در رابطه با نقض حقوق زنان باردار در زندانهای نیویورک می‌باشد. طبق گفته گزارشگر ویژه سازمان ملل در امر شکنجه حبس بیش از 15 روز افراد در سلولهای انفرادی شکنجه محسوب می‌شود؛

به‌ویژه این‌که محکومین افرادی آسیب‌پذیر همچون کودکان معلولان ذهنی و زنان باردار باشند. مساحت بسیاری از سلولهای انفرادی در زندانهای نیویورک به‌اندازه مساحت یک اتاقک آسانسور می‌باشد.

افرادی که به سلولهای انفرادی منتقل می‌شوند روزانه به مدت 23 ساعت محبوس بوده و از ارتباط با دیگر افراد مشارکت در برنامه‌ها ارائه برخی خدمات دسترسی به تلفن ملاقاتهای عادی و …. محروم می‌شوند.

دو نوع سلول انفرادی در زندانهای نیویورک وجود دارد که عبارت‌اند از: “واحد انفرادی ویژه” که در شرایط نقض جدی از قوانین استفاده می‌شود و “کیپ لاک” که برای جرایم کم‌اهمیت مورداستفاده قرار می‌گیرد.

افرادی که به “واحد انفرادی ویژه” منتقل می‌شوند ممکن است ماهها و سالها را در آنجا سپری کنند که این کار از نظر سازمان ملل شکنجه محسوب می‌شود. شرایط در “واحد انفرادی ویژه” بسیار سخت بوده و حتی از به همراه بردن لوازم شخصی نیز ممانعت به عمل می‌آید.

سالانه حدود 1600 زن در زندانهای ایالت نیویورک به سلولهای انفرادی فرستاده می‌شوند و به‌طور متوسط هر روز 100 زن در سلولهای انفرادی این ایالت حضور دارند.

  آمار 40 درصدی بیماران روحی در سلولهای انفرادی

تعداد محکومان به حبس در “واحدهای انفرادی ویژه” بیشتر از محکومان به حبس در “کیپ لاک” است و حدود 40 درصد از محکومان به سلول انفرادی بیماران روحی هستند.

نکته تأسف‌آور این است که در ایالت نیویورک قانونی مصوب شده که طبق آن زنانی که ادعا می‌کنند مورد تجاوز جنسی قرار گرفته‌اند درصورتی‌که نتوانند ادعای خود را ثابت کنند به سلول انفرادی منتقل خواهند شد. این قانون زنان را در برابر تجاوزات جنسی و اذیت و آزار مأموران زندان به‌شدت آسیب‌پذیر کرده است.

بر اساس این گزارش انتقال زنان باردار به سلولهای انفرادی به‌ویژه برای مدتهای طولانی به دلیل آسیب‌پذیریهای حساسی که دارند بسیار خطرناک است. متأسفانه چندین مورد انتقال زنان باردار به سلولهای انفرادی وجود داشته است.

از سال 2009 تا 2012 حداقل هفت مورد انتقال زنان باردار به سلولهای انفرادی و طولانی‌مدت در زندانهای نیویورک گزارش‌شده است.

عدم دسترسی به دکتر تنهایی افسردگی و استرس تغذیه نامناسب و وضعیت بد بهداشتی سلولهای انفرادی اثرات مخرب و جبران‌ناپذیری را بر زنان و جنین درون رحمشان می‌گذارد.

محققان این گزارش در مصاحبه با برخی زنان که در دوران بارداری به سلول انفرادی منتقل‌شده بودند متوجه موارد دردناکی در این خصوص شدند. یکی از زنان باردار که در “واحد انفرادی ویژه” محبوس شده بود دچار خونریزی شدید می‌شود که علی‌رغم درخواستهای مکرر از مسؤولین زندان نه تنها به مرکز درمانی منتقل نشده بلکه حتی یک پزشک هم‌جهت معالجه وی فرستاده نشد.

وی چندین روز را به همین منوال سپری کرده بود که با وخیم‌تر شدن اوضاع تنها بسته کمکهای اولیه پزشکی به او داده می‌شود.

با توجه به این‌که 70 درصد زندانیان زن فرزندان خردسال و نوزاد دارند گزارش مذکور معتقد است که سلول انفرادی تأثیرات بسیار بدی را بر رابطه فرزندی و مادری و نیز رسیدگیهای ویژه‌ای که یک نوزاد نیاز دارد گذاشته است.

  محرومیت دیدار با فرزندان

بر این اساس مادرانی که به سلولهای انفرادی فرستاده می‌شوند از ملاقات به‌موقع فرزند خود محروم شده و همین امر سبب وارد شدن ضربات روحی بسیار شدید به هر دو طرف به‌ویژه کودکان  می‌گردد.

در این راستا برابر گزارش سازمان ملی زنان آمریکا (ناو) که در سال 2014 منتشر شد در ایالات‌متحده زنان جوان کم‌درآمد در سنین بین 20 تا 24 سال بیشتر در معرض خشونتهای خانگی و آزارهای جنسی قرار دارند و در هر 2 دقیقه یک نفر قربانی تجاوز می‌شود.

  آمار 120 هزارنفری تجاوزات جنسی

از هر پنج دختر دانشجوی آمریکایی یک نفر مورد تجاوز قرارگرفته است و تنها کمتر از پنج درصد از این موارد به پلیس گزارش می‌شود. هم‌چنین “شبکه ملی بررسی تجاوز، آزار و زنای با محارم” در گزارشی که در ماه سپتامبر سال 2013 (شهریور 92) منتشر کرد اعلام کرد در نیمه نخست سال 2013 حدود 120 هزار نفر در آمریکا قربانی تجاوز جنسی شده‌اند.

به نوشته این سازمان غیردولتی 44 درصد از قربانیان خشونت جنسی در این کشور کمتر از 18 سال سن داشته و 80 درصد از آنان سنشان کمتر از 30 سال بوده است. این در حالی است که حدود 60 درصد از تجاوزات جنسی هرگز به پلیس گزارش نمی‌شوند و از هر 16 متجاوز 15 نفر حتی یک روز زندان را هم به خاطر این جرم تحمل نمی‌کنند. منبع: میزان