فطرت یا طبیعت بشر مناطی برای سد نسبیت در حقوق بشر
فطرت یا طبیعت بشر مناطی برای سد نسبیت در حقوق بشر
فطرت یا طبیعت بشر مناطی برای سد نسبیت در حقوق بشر
نویسندگان: محمدجواد جاوید، مصطفی شفیع‌زاده خوانجانی
چکیده
امروزه به‌سادگی از نسبیت حقوق بشر سخن به میان می‌آید. شاید این نسبیت ناخواسته باشد، اما چنین رویکردی معلول نگاه وضعی به حقوق بشر است. حقوق بشر معاصر از آن رو که مرزی سلیم و صحیح بین حقوق بشر با حقوق شهروندی نگذارده است، لاجرم در دام نسبیتی افتاده که مخالف هدف اولیه و جهان شمولی او بوده است. این نقض غرض که در وادی تفسیر اسناد بین‌المللی، راه را بر هر نوع نسبیتی باز می‌کند، مفروض نوشتار حاضر است. لذا فرضیه نگارنده این است که حقوق بشر به فرض نسبیت نمی‌تواند جهان شمول باشد. برای این منظور، نوشتار حاضر به تأسیس حقوقی جهان شمول مبتنی بر به رسمیت شناختن نوعی انسان‌شناسی از حقوق بشر میل می‌کند که در آن در هر عصر و شهری، طبیعت آدمی، بنیادین و جوهر حقوق او تلقی می‌شود.
کلیدواژگان: حقوق بشر، حقوق طبیعی، حقوق وضعی، طبیعت، فطرت، اسلام
فصلنامه پژوهش حقوق عمومی شماره 52 پاییز 1395