سفارش کردن ( ۲ )

سید روح الله مصطفی نژاد موسوی -رئیس شعبه 102 کیفری دو دماوند

یکی از همکاران محترم قضایی تعریف می‌کرد (نقل به مضمون) بابت موضوعی به یکی از مراجع نظارتی در دادگستری استان مراجعه کردم. وقتی من را شناختند خیلی تحویل گرفتند و کارم را انجام دادند. موقع رفتن یکی آمد از من سؤال کرد شما حاج‌آقا فلانی هستید. گفتم بله. گفت راستش در مورد شما گزارشاتی رسیده که اهل سفارش کردن به همکاران هستید.

گفتم چه نوع سفارشی؟ گفتند سفارش دیگه. هر سفارشی. ایشان هم مردانه گفتند که بله. سفارش کردن سنت خدا و پیامبر است.

گفتند چطور؟ ایشان هم فرمودند. اولاً که من بومی شهرستان هستم. روحانی و پیش‌نماز مسجد هم هستم. اگر روزی صد نفر به من مراجعه کنند نصفشان مراجعینی هستند که پیشم پرونده ندارند ولی برای شنیدن مشکلاتشان به من مراجعه می‌کنند و تا آنجا که بتوانم سعی در صلح و سازش بین طرفین می‌کنم و در خیلی وقت‌ها هم نتیجه می‌گیرم. از هر صد تا موضوعی که به من منعکس می‌شود من یکی دو تا از آن‌ها را به همکاران منعکس می‌کنم و درهرحال به همکاران می‌گویم که وظیفه‌ی من انتقال مطلب بود. شما به هر نتیجه‌ای رسیدی به همان عمل کن.

در مواقعی هم که به همکارم زنگ می‌زنم همیشه یک‌جور حرف نمی‌زنم. خیلی وقت‌ها که نمی‌دانم حق با کدام‌یک از طرفین است و مراجعه‌کننده خیلی سمج است فقط به همکارم زنگ می‌زنم که بگویم فلانی خیلی سمج است و دست از سر من برنمی‌دارد. فقط زنگ زدم که وقتی به من گفت زنگ زدی بگم بله زنگ زدم و دروغ نگفته باشم.

در مواقعی که بدانم در صورت سفارش من حقی از کسی ضایع می‌شود به هیچ عنوان زنگ نمی‌زنم و برعکس در زمانی که خودم به حقی رسیده باشم و بدانم همکارم با دانستن اطلاعات من بهتر و درست‌تر رأی می‌دهد اطلاعاتم را به همکارم منتقل می‌کنم چراکه اگر منتقل نکنم بیشتر مسئولیت شرعی دارم تا موقعی که منتقل کنم. ولی درهرحال به همکارم می‌گویم شما به هر نتیجه‌ای رسیدی همان را عمل کن. قضاوت با شما …