روسها به‌طور عمدی ارسال 300 S به ایران را به تأخیر می‌انداختند
روسها به‌طور عمدی ارسال 300 S به ایران را به تأخیر می‌انداختند
روایت المانیتور از توافقهای محرمانه پوتین و نتانیاهو
روسها به‌طور عمدی ارسال 300 S به ایران را به تأخیر می‌انداختند
المانیتور نوشت: در 14 اکتبر یونسکو قطع‌نامه توصیه‌ای را در انتقاد از تشدید تهاجمهای اسرائیل در خصوص بیت‌المقدس علیه مسلمانان صادر کرد. این قطع‌نامه که موردحمایت روسیه بودار نام عربی بیت‌المقدس استفاده کرد و همین. مسأله خشم اورشلیم را به همراه داشت.
یک هفته بعد رئیس‌جمهور روسیه تولد نخست‌وزیر اسرائیل را تبریک گفت. به گفته یک منبع آگاه در رژیم صهیونیستی، نتانیاهو نارضایتی‌اش را از حمایت روسها در ماجرای قطع‌نامه ضد اسرائیلی یونسکو ابراز کرده بود.
پوتین برای از بین بردن این سوءظن قصد دارد به‌طور تدریجی مقامات بلندپایه روسی را در راس هیأتهایی به اورشلیم بفرستد تا موضع روسیه در برابر این قطع‌نامه را برای طرف اسرائیلی توضیح دهد.
بااین‌حال، حوادثی نظیر این مسئله، نشان‌دهنده عدم توافق بین این دو کشور در موارد متعدد نیست. نتانیاهو شاید از اینکه جتهای سوخوی روسیه در بحران سوریه مداخله کرده و توازن قدرت در جنگ داخلی را دچار پیچیدگی کرده خوشحال نباشد اما او قطعاً فواید خاصی را دراین‌بین به دست خواهد آورد. روسیه و اسرائیل علیرغم چشم‌اندازهای متفاوت در دوران پسا جنگ سوریه، اما یک‌چیز مشترک دارند: هیچ‌کدام نمی‌خواهند کشور بی‌ثبات دیگری در خاورمیانه را ببینند چراکه درنهایت بی‌ثباتی می‌تواند خود آنها را نیز تهدید کند
در خصوص درگیری سوریه، منافع اسرائیل حول محور امنیت مرزهایش در مقابل حملات احتمالی حزب‌الله و رشد قدرت این گروه، حکومت سوریه بر بلندیهای جولان، شورشیهای سوریه و توسعه زیرساختهای نظامی آنها در اطراف مرزهای اسرائیل و از همه مهم‌تر، حمله احتمالی ایران خلاصه می‌شود.
دراین زمینه حضور فیزیکی نیروهای روسیه در سوریه شاید لزوماً علیه منافع اسرائیل نباشد، اما به حفظ اسرائیل در مقابل این تهدیدات کمک می‌کند. مواضع و جایگاه روسیه در برنامه‌های نظامی بشار اسد دمشق را از هرگونه اقدام علیه اسرائیل بازداشته است. این می‌تواند ضمانت خوبی برای نتانیاهو باشد تا شرایط فعلی را بپذیرد.
نتانیاهو دو بار در سال جاری به روسیه سفرکرده است تا از پوتین ضمانتهای لازم را در خصوص تهدیدات مرتبط یا مرزهایش را در خلال جنگ دریافت کند. چیزی که متحد اصلی اسرائیل یعنی آمریکا نتوانسته بود تضمین کند. به این منظور مسکو و اورشلیم قول همکاری اطلاعاتی در سوریه را به هم دادند. علیرغم عملیات مرزی، اسرائیل از دخالت نظامی در درگیریهای سوریه به دلیل خطر بالای تعمیق این درگیریها و ورود آن به داخل مرزهایش اجتناب می‌کند. ارتباط اطلاعاتی برای مسکو فواید زیادی داشته و سبب ایجاد توازنی در اطلاعات در مقابل اطلاعات جمع‌آوری‌شده از سوی مرکز همکاریهای بغداد شده است.
مراحل اولیه عملیات روسیه در سوریه نشان داد که اطلاعات جمع‌آوری‌شده توسط تهران و دمشق همیشه کامل نبوده است. اسد چیزی نیست که اسرائیل نسبت به آن نگرانی جدی‌ای داشته باشد بلکه این نفوذ ایران بر اسد است که آنها را نگران می‌کند. تهران و هم‌پیمانان منطقه‌ای‌اش شامل بشار اسد و حزب‌الله موجبات نگرانی اورشلیم را فراهم کرده‌اند.
کنترل نیروهای نظامی حزب‌الله، بخشی از کمکهایی است که روسیه به اسرائیل می‌کند. بعد از افزایش کمکهای روسیه به دولت سوریه در اواسط 2014، اسرائیل از خطر ارسال موشکهای زمین به زمین به حزب‌الله خبر داد. اورشلیم تقاضا کرد که کرملین کنترل نقل‌وانتقال سلاح به سوریه را تحت کنترل قرار دهد.
برخی منابع اطلاعاتی در دایره‌های دیپلماتیک اسرائیل به المانیتور گفته‌اند که روسیه تا جایی پیش رفت که عمداً تحویل سامانه ضد موشکی اس 300 به ایران را به تأخیر انداخت. چراکه تهران سلاحهای روسی به حزب‌الله داده بود. این حادثه مسکو و اورشلیم را تشویق کرد که به توافقی دست پیدا کنند که دراین توافق اسرائیل حق حمله به کاروانهای حمل سلاح حزب‌الله را که به‌طور بالقوه امکان استفاده از آنها علیه اسرائیل می‌رود را به دست آورد و روسیه نیز ضمانتی دریافت کرد که بر مبنای آن تا زمانی که اسرائیل تهدید نشود ان را از دخالت در جنگ سوریه دورنگه دارد. جدا از اینها، نفوذ روسیه در خاورمیانه همچنان محدود است. نقشی که مسکو دراین درگیریها بازی می‌کند به دلیل طرز تفکر سیاست‌گذارانش در مسائل منطقه است.
با توجه به حجم سرمایه‌گذاریهای مادی و تلاشهای روسیه در حل بحران سوریه به نظر می‌رسد پوتین در صورت عدم توانایی برای جلب نفوذ مدنظرش در منطقه این مسأله را شکست خودش در سیاستهای ژئوپلیتیکی قلمداد کند.
با این تصور روسیه فعالانه به دنبال راهی است که آن را به‌عنوان یک بازیگر کلیدی و تصمیم‌ساز در خاورمیانه در بلندمدت مطرح کند. طرح صلح اسرائیل و فلسطین یکی از این راههاست.
اولین نشانه‌های این چشم‌انداز روسیه در خاورمیانه در اواخر سال 2015 نمایان شد. دو ماه بعد از ورود نظامی روسیه به سوریه پوتین در ترکیب تیم خود تغییرات عمده‌ای ایجاد کرد. وزیر امور خارجه و نماینده پوتین در خاورمیانه کنار گذاشته شدند و یکی از حلقه امنیتی و اطلاعاتی نزدیک به پوتین دراین مسأله گماشته شد. یکی از دیپلماتها در مسکو تأیید کرده که بوگدانف مسؤول مدیریت معضلات درجه‌دویی در ارتباط با خاورمیانه بوده است. جایی که روسیه نقش میانجی را در بحرانهای نظیر یمن و لیبی و مسأله صلح اسرائیل و فلسطین بازی می‌کند. ازنظر روسیه مذاکرات مربوط به صلح اسرائیل و فلسطین از سال 2014 فرصت فوق‌العاده‌ای برای بازسازی تلاشهای دیپلماتیکشان فراهم آورده است. با توجه به مشکلات دور اول مذاکرات کرملین در مواجه با این جاه‌طلبی‌اش کمی محتاط‌تر شده است و پیشنهاد میزبانی نتانیاهو و عباس در مسکو برای مذاکرات مستقیم داده است.
بعید به نظر می‌رسد که مسکو موفق به شکست وضعیت بغرنج بین اسراییل و فلسطین شود اما اورشلیم به‌هرحال این مسأله را دنبال خواهد کرد. مورد سوریه و درگیری بین اسرائیل و فلسطین نشان می‌دهد که آمریکا قرار است به‌تدریج رفتارش را با خاورمیانه تغییر دهد و این بدان معناست که شرکای آمریکا در منطقه باید به دنبال متحدان جدیدی باشند. با توجه به تمایلات روسیه در منطقه خاورمیانه شاید در وهله اول اسرائیل هیچ گزینه‌ای به‌جز حرکت به سمت مسکو نداشته باشد.
منبع: انتخاب