اول یک سوزن به خودمان بزنیم

سرمقاله

(حواسمان باشد)

اول یک سوزن به خودمان بزنیم

دکتر سید فاضل نوری- سردبیر

اول یک سوزن به خود زدن هم نشانه انصاف داشتن است و هم مانعی براین که جوال‌دوزی به دیگران بزنیم. بسیار شده است که اختلاف منافع و البته اختلاف سلائق نیز، باعث شده سخنانی نسبت به دیگران بگوییم که منصفانه نباشد. برای این‌که از صفت انسانی انصاف دور نماییم، یک راهکار این است که خود را جای طرف مقابل و او را جای خود فرض کنیم و دراین فرض بیندیشیم و تصمیم بگیریم و بگوییم و اگر خواستیم بتازیم!

یکی از جاهایی که این‌گونه بودن (باانصاف بودن) و این‌گونه عمل کردن (منصفانه) را می‌طلبد، موضوع مستقل بودن یا تحت اشراف بودن نهاد وکالت است. از یک سو کانونهای وکلا اصرار بر استقلال دارند و از یک‌سوی دیگر برخی مقامات قضایی بر تسلط بر آن حال اگر به اکسیر انصاف دست‌یابیم، مشکلی با هویت این سویی و آن سویی در قضیه وکالت، سربلند نمی‌کند.

دو روز قبل (بیستم آبان ماه) که سالروز استقلال کانون وکلا بود و همایش کانونهای وکلا در کرج، رئیس دستگاه قضایی آن دیار (آقای فاضلیان) در آن همایش سخنانی دراین باب گفت که ما آن را از سر انصاف می‌پنداریم؛ او گفت: «باید با همکاری و تعامل سازنده، مجادلات را ناکارآمد کنیم» او گفت: که: «وکلا و قضات دو بال فرشته عدالت هستند» البته چون می‌خواهیم منصفانه بنویسیم، این بخش سخنانش را هم بگوئیم که: «باید نوع رفتار، منش و کردار وکیل به‌گونه‌ای نباشد که به اعتماد مردم به این نهاد لطمه بزند»

خلاصه سخن، این‌که وقتی سوزنی به خود زده باشیم و دردش را حس کرده باشیم چه‌بسا همین مانع شود که راضی شویم دیگری رابا جوال دوزی به درد شدیدتر دچار کنیم. پس حواسمان باشد که وقتی می‌خواهیم دیگران را قضاوت کنیم اول خودمان را قضاوت کنیم؛ حواسمان باشد که: وقتی می‌خواهیم برای دیگری تصمیم بگیریم، اول خود را جای او فرض کنیم؛ حواسمان باشد که…