ارتباط ساعت کار باسابقه بیمه

ارتباط ساعت کار باسابقه بیمه

به گزارش خبرگزاری فارس، ساعات کار در کارگاهها و کارخانجات مشمول قانون کار، مدت‌زمانی است که کارگر نیرو یا وقت خود را به‌منظور انجام کار در اختیار کارفرما قرار می‌دهد. ساعات کار در هفته 44 ساعت است و در کارهای نوبتی که ساعات کار به‌صورت چرخشی انجام می‌شود، ساعات کار در ماه نباید از 176 ساعت بیش‌تر باشد.

ضمن این‌که ساعت کار در شبانه‌روز نباید از 8 ساعت (ماده 51 قانون کار) تجاوز کند و در صورت نیاز به کار بیش‌تر، فقط می‌توان 4 ساعت اضافه‌کار در روز برای کارگر منظور کرد که این مدت نیز باید با موافقت کارگر و پرداخت فوق‌العاده اضافه‌کار که 40 درصد اضافه برمزد روزانه کارگر است، تعیین و پرداخت شود. البته چنان‌چه شرایط اضطراری بر اثر حوادث غیرمترقبه یا احیای مجدد کارگاه به وجود آید می‌توان اضافه‌کار بیش‌تری را از کارگر طلب کرد که با حالت عادی متفاوت است (ماده 59 قانون کار).

زمان صرف صبحانه و ناهار جزء ساعات کار نیست ولی چنان‌چه در کارگاهی از ابتدا ساعت صرف ناهار جزء ساعات کار محسوب شده باشد، این رویه باید ادامه یابد.

نکته قابل‌توجه دیگر این‌که ساعات کار در مشاغل سخت و زیان‌آور 6 ساعت در روز و 36 ساعت در هفته است.

هم‌چنین ساعات کار روزانه کارگر نوجوان، نیم ساعت کمتر از ساعات کار معمولی کارگران است. ترتیب استفاده از این امتیاز با توافق کارگر و کارفرما تعیین خواهد شد. کارگر نوجوان فردی است که بین 15 تا 18 سال سن دارد.

اضافه‌کاری چیست؟

کار اضافی به کاری گفته می‌شود که علاوه بر ساعات معمولی روزانه و هفتگی انجام شود. کار اضافی برای کارگر و کارفرما مزایایی دارد. این امر برای کارگر مزد و درآمد بیش‌تری دارد و برای کارفرما بهره‌گیری بیش‌تر از امکانات کارگاه بدون استخدام کارگر جدید و پرداخت حق‌بیمه.

در موارد زیر تعیین اضافه‌کاری برای کارگر ممنوع است:

1- کارگری‌ که کار شبانه انجام می‌دهد. کار شبانه از ساعت 22 شب تا 6 صبح را شامل می‌شود و از ساعت 6 صبح تا 22 شب‌کار روزانه خواهد بود.

2- کارگری که به کارهای خطرناک و سخت و زیان‌آور اشتغال دارد.

3- کارگر نوجوان.

بیمه و ساعات کار

پرداخت حق بیمه به سازمان تأمین اجتماعی بر اساس روز و ساعت تعیین و به سازمان مزبور پرداخت می‌شود، به ترتیبی که برای 8 ساعت کار یک روز بیمه منظور می‌شود. حق بیمه دریافتی بابت اضافه‌کاری نیز فقط بر میزان خدمات ســازمان تأثیر دارد و موجب افزایش مدت سابقه فرد نمی‌شود.

با این حال با توجه به مدت کارکرد هر فرد در کارگاههای مشمول قانون کار و تأمین‌ اجتماعی در طول ماه حق بیمه پرداخت و متناسب با آن حق بیمه منظور می‌شود. در برخی از مشاغل مدت کار در ماه کمتر از 30 روز است و درواقع به‌صورت پاره‌وقت و ساعتی انجام می‌شود که در این موارد الزام است با توجه به نوع شغل مدت قابل‌قبول کارکرد در طول ماه موردتوافق سازمان و صنف مربوطه قرار بگیرد و بر اساس آن مبلغ بیمه دریافت شود. در هر حال مبنای تعیین سابقه این افراد این‌گونه است که 8 ساعت کار یک روز سابقه منظور شود. بهتر است در مشاغلی که ماهیت کوتاه‌مدت و پاره‌وقت یا ساعتی دارند دستمزد و میزان مدت‌زمان کارکرد در ماه تعیین شود، مثل شغل منشی‌گری در مطبها یا دفاتر وکالت یا مشاوره.

منبع: فارس