آزادی بیان مهم‌تر است یا آزادی عمل؟
آزادی بیان مهم‌تر است یا آزادی عمل؟
واگویه‌های یک شخص متفرقه
آزادی بیان مهم‌تر است یا آزادی عمل؟
به قلم محمدرضا محمدی جرقویه ای
شخص متفرقه اول (نویسنده): این روزها لغو سخنرانیها خبر داغی است که موافقان و مخالفان خود را دارد و با توجه به شاخ و شانه‌های که طرفین برای هم می‌کشند، فکر می‌کنم این رشته حالا حالاها سر دراز دارد!
شخص متفرقه دوم: تو موافقی یا مخالف؟
شخص متفرقه اول (نویسنده): من از موافقان صد در صد کسانی هستم که به راحتی سخنرانیها را لغو میکنند و اعتقاد دارم این اعمال نشان از رشد تصاعدی آزادی و حقوق شهروندی در جامعه ما دارد، رشدی که حتی غرب هم با این همه کبکبه و دبدبه به این شدت و سرعت تجربه نکرده است!
شخص متفرقه دوم: جل‌الخالق! تو که روشنفکرتر از این حرفها بودی، حالا از لغو سخنرانیها حمایت می‌کنی؟ به کجا چنین شتابان؟ دلیلت چیست؟
شخص متفرقه اول (نویسنده): این لغوها و ممانعتها چند ویژگی دارد! اول از همه اینکه از اختلافات خانوادگی بشدت می‌کاهد!
شخص متفرقه دوم: چه ربطی دارد؟!
شخص متفرقه اول (نویسنده): وقتی عده‌ای در کشور به نایب‌رئیس مجلس اجازه حرف زدن نمی‌دهند، آن‌وقت مردان یا زنانی که در خانه اجازه حرف زدن نمی‌یابند با خود می‌گویند مقام ما که بالاتر از نایب‌رئیس مجلس نیست، پس چرا ناراحت بشویم و بر این اساس عمری را باهم به‌خوبی و خوشی سپری میکنند و فکر طلاق را از سرخود بیرون میکنند!
شخص متفرقه دوم: دیگر چه فایده‌ای دارد؟
شخص متفرقه اول (نویسنده): عده‌ای این لغوها را دشمنی با آزادی بیان می‌‌دانند، درحالی‌که اصلاً ربطی ندارد، شما برو جلو کسانی‌که این سخنرانیها را لغو میکنند، هرچه دلت میخواهد بیان کن، اصلاً ناراحت نمی‌شوند، کسی با آزادی بیان مخالف نیست. علاوه بر این به نظر تو اندیشه و ابراز آن جرأت بیشتری میخواهد یا عمل به اندیشه؟
شخص متفرقه دوم: خوب مسلماً عمل یک قدم جلوتر از اندیشه است!
شخص متفرقه اول (نویسنده): وقتی در فرضی که اندیشه سخنرانان غیرقانونی است، اجازه طرح نمی‌یابد ولی عمل ممانعت کنندگان که آن‌هم غیرقانونی است به منصه ظهور می‌‌رسد، معلوم است که ما یک‌قدم از آزادی اندیشه پا فراتر گذاشته و به آزادی عمل رسیدیم و این کم موفقیتی نیست!