علی اکبرطه ، درعیدقربان سال ۱۲۷۸ ( ش ) در تهران به دنیا آمد . تحصیلات خود را در علوم قدیمه ، فقه و اصول ، ادبیات فارسی و عرب ، حقوق اسلامی در مدارس و حوزه‌های علمیه تهران به پایان 
رساند .


سپس زیر نظر دایی خود معین السادات طه که از پیشکسوتان وکالت در عدلیه بود ، به کار آموزی پرداخت .

پس از مدتی به وکالت عدلیه مشغول شد و در کنار آن به فرا گیری زبان فرانسه همت گماشت .

پس از انحلال عدلیه قدیم توسط داور ، درباره استقلال و تشکیل کانون وکلا طرف مشورت قرار گرفت .

بعدها به اتفاق آرای وکلای وقت ، به دادستانی انتظامی وکلا منصوب شد و تا پایان عمر ( نزدیک سی سال ) در این مقام به نظارت بر اجرای صحیح وظایف وکالت توسط آنها ، مشغول بود .

صدور جواز وکالت وکلا و گزینش کارآموزی توسط وی صورت می‌گرفت . او به انضباط و اخلاق وکلا توجه دقیقی داشت و معتقد بود : ” وکالت ، وجدان ، رافت ، صداقت و حق و نا حق نکردن می‌خواهد .

” گفتنی است که بسیاری از وکلای مشهور ، از شاگردان و کارآموزان طه بودند . تسلط وی بر فن وکالت زبانزد خاص و عام بود ، وبه درستی و پاکدلی در امر وکالت شهرت داشت .
اهم محاکماتی که طه در آنها شرکت داشت عبارتند از : وکیل تسخیری در محاکمه سرپاس مختاری ( عامل قتل شهید مدرس ) ، وکیل انتخابی در دو محاکمه مختلف طیب و بسیاری از محاکمات تاریخی دهه ۱۰و۲۰ شمسی .
از جمله آثار تالیفی و تحقیقی ایشان می توان به کتاب حق و نا حق اشاره کرد .
علی اکبر طه ، در عید قربان چهاردهم ۱۳۴۵ ( ش ) به دلیل حمله قلبی ، در تهران بدرود حیات گفت . منبع: وب سایت حقوقدانان