تواضع در رفتار مرحوم آیت ا… سید علی قاضی

تواضع در رفتار مرحوم آیت ا… سید علی قاضی

یکی از بزرگان می‌فرمود: آیت‌الله حسینقلی همدانی را در خواب دیدم پرسیدم آیا استاد ما سید علی آقا قاضی انسان کامل است؟ ایشان فرمود: آن انسان کامل که تو در نظر داری نیست.

این مسأله را به خود مرحوم قاضی عرض کردم. ایشان در جلسه درس این رؤیا را نقل کردند، ایشان باآن‌همه مقامات به شاگردانش می‌گوید: «من لنگه‌کفش انسانهای کامل هم نمی‌شوم!»

تا آخر عمرشان کلمه‌ای از ایشان صادر نشد که صراحت در هیچ مقام و منزلتی داشته باشد.

در مجلس روضه اباعبدالله علیه‌السلام خودش کفشهای مهمانان امام حسین علیه‌السلام را جفت کرده و آنها را تمیز می‌کند بدون توجه به آنها که خرده می‌گیرند که آدم‌بزرگ نباید چنین کاری بکند. آیت‌الله سید ابوالقاسم خویی می‌فرمود: «من هر وقت می‌رفتم مجلس آقای قاضی، کفشهایم را می‌گذاشتم زیر بغلم که مبادا کفشم آنجا باشد و آقای قاضی بیاید آن را تمیز یا جفت کند.» در خاطره‌ای دیگر، سید عبدالحسین قاضی (نوه ایشان) نقل می‌کند: «یکی از خویشاوندان مرحوم قاضی و سید محسن حکیم فوت می‌کند. جنازه او را وارد صحن مطهر امام می‌کنند تا بر آن نماز بخوانند. در نجف مرسوم است که از بزرگی که در تشییع‌جنازه حضور دارد می‌خواهند که بر جنازه نماز بخواند. در آن زمان آیت‌الله حکیم جوان بودند و مرحوم قاضی چه ازنظر سن و چه ازنظر مقام بالاتر بودند.»

آیت‌الله کاشانی نقل کردند: زمانی که عده‌ای از ایران خدمتشان می‌رسند و می‌گویند که ما از شما مطالبی شنیدیم و تقلید می‌کنیم، گریه می‌کنند، دستشان را بالا می‌برند و می‌فرمایند: «خدایا تو می‌دانی که من آن نیستم که اینها می‌گویند و بعد می‌فرمایند که شما بروید از آیت‌الله سید ابوالحسن اصفهانی تقلید کنید.»

و این همان اوصافی است که امیرالمؤمنین علیه‌السلام در وصف عارفان مکتبش می‌فرماید: لا یرضون من اعمالهم القلیل و لا یستکثرون الکثیر فهم لا نفسهم متهمون و من أعمالهم مشفقون إذا زکی احدهم خاف مما یقال له فیقول: أنا أعلم بنفسی من غیری و ربی اعلم بی من نفسی، اللهم لا تؤاخذنی بما یقولون، واجعلنی أفضل مما یظنون، واغفرلی مما لا یعلمون.

از کردار اندک خود خرسندی ندارند و طاعتهای فراوان را بسیار نشمارند، پس آنان خود را متهم شمارند و از کرده‌های خویش بیم دارند؛ و اگر یکی از ایشان را بستایید، ازآنچه ـ درباره او ـ گویند بترسد و گوید: من خود را بهتر از دیگران می‌شناسم و خدای من مرا از خودم بهتر می‌شناسد، بار خدایا! مرا مگیر بدان چه بر زبان می‌آورند و بهتر از آنم کن که می‌پندارند و بر من ببخشای آن را که نمی‌دانند.

منبع؛ وب‌سایت جامع فرهنگی- مذهبی شهید آوینی