از سال ۱۹۸۳ به بعد با راه‌اندازی سازمانی به‌نام «موقوفه ملی دموکراسی» کودتاهای خشونت‌باری که قبلاً توسط «سیا» در کشورهای مخالف با سیاست آمریکا انجام می‌شدند، به‌نحوی خاموش‌تر و با تلاش برای نفوذ به معادلات قدرت در داخل کشورها پیگیری می‌شود.
بعد از آشکار شدن نقش «سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا» (سیا) در براندازی دولت‌های منتخب کشورهای مختلف دنیا در دهه 1980 هیئت حاکمه آمریکا در صدد آن برآمد تا دخالتش در امور داخلی کشورها را با روش‌هایی غیرعلنی‌تر و مخفیانه‌تر پیگیری کند.
از سال 1983 به بعد، با راه‌اندازی سازمانی به‌نام «موقوفه ملی دموکراسی» کودتاهای خشونت‌باری که قبلاً توسط «سیا» در کشورهای مخالف با سیاست آمریکا انجام می‌شدند، به‌نحوی خاموش‌تر و با تلاش برای نفوذ به معادلات قدرت در داخل کشورها و تلاش برای استحاله آنها پیگیری شد. در این دسته از تلاش‌ها که تحلیلگران بعدها به آنها نام‌هایی چون «براندازی نرم» یا «انقلاب‌های مخملی» دادند، یک نخبه سیاسی، بدون خشونت و خونریزی با مهره‌ای دیگر در رأس قدرت که قرار است مجری سیاست‌های اقتصادی و خارجی آمریکا باشد، عوض می‌شود.
اولین تلاش برای انقلاب رنگی در سال 1989 در چین انجام شد اما ناکام ماند. هدف آن براندازی دولت رئیس‌جمهور «دنگ ژیائوپینگ» با استفاده از یکی از معاونان نزدیکش به‌نام «ژائو ژیانگ»، دبیرکل حزب کمونیست چین و باز کردن دروازه‌های بازار چین به‌روی سرمایه‌گذاران آمریکایی بود. هواداران ژائو به «میدان تیان آن من» حمله کردند. رئیس‌جمهور چین بعد از نادیده گرفتن تحرکات در ابتدا، سرانجام تصمیم به استفاده از زور گرفت و در نهایت ماجرا با بین 300 تا 1000 کشته به پایان رسید.
یک سال بعدتر بلغارستان اولین کشوری بود که براندازی نرم در آن به ثمر نشست. همزمان با فروپاشی شوروی سابق، جیمز بیکر، وزیر خارجه آمریکا وقت برای شرکت در تبلیغات انتخاباتی یک حزب طرفدار آمریکا در بلغارستان راهی این کشور شد. حزب طرفدار آمریکا در انتخابات بلغارستان شکست خورد، اما علی‌رغم تأیید فرآیند رأی‌گیری توسط ناظران انتخاباتی، اوپوزوسیون طرفدار آمریکا مدعی تقلب انتخاباتی شده به خیابان‌ها ریختند. ظرف 6 ماه بعد بلغارستان درگیر بحران بود تا اینکه سرانجام پارلمان «ژلیو ژلف» را به‌عنوان رئیس‌جمهور انتخاب کرد.
از آن زمان به بعد واشنگتن به‌جای توسل به کودتاهای خشن و پرسروصدا، سیاست نفوذ در معادلات داخلی کشورها و براندازی‌های نرم را به‌عنوان سیاست خود در دستور کار قرار داده است. در گزارش قبل، بودجه‌هایی را که دولت‌های آمریکا تا کنون برای پیگیری براندازی نرم در ایران تعیین کرده‌اند مورد بررسی قرار دادیم. این گزارش به بررسی مهم‌ترین نهادها و سازمان‌هایی می‌پردازد که بازوهای سازمان سیا برای براندازی نرم در کشورها بوده‌اند.
«موقوفه ملی دموکراسی»
این سازمان در سال 1983 و بعد از بدنام شدن سیا به‌دلیل کودتاهایی که در بیرون از مرزهای آمریکا انجام داد، تشکیل شد. «ویلیام بلوم»، تاریخدان و نویسنده آمریکایی در کتابی به‌نام«دولت یاغی» انگیزه‌های آمریکا از راه‌اندازی موقوفه ملی دموکراسی را این‌طور توضیح می‌دهد:
«هر روز تیتر جدیدی درباره یک کار وحشتناک و یک اقدام مجرمانه افشا می‌شد که سیا سال‌ها درگیر آن بوده است. سیا، روز به روز بدنام‌تر و اسباب شرمساری فراوان برای آمریکا می‌شد، بایستی کاری انجام می‌شد، اما این کار متوقف نکردن این اقدامات مخرب نبود بلکه این بود که تمام آن فعالیت‌های مخرب به یک سازمان جدید، با نامی که مثبت به نظر می‌رسید، محول شد: «موقوفه ملی دموکراسی». قرار بر این بود که موقوفه ملی دموکراسی به‌نحوی آشکارتر همان کاری را انجام دهد که سیا برای چندین دهه در حال انجام آن به‌صورت مخفیانه بود و بدین نحو، ننگ‌های مربوط به فعالیت‌های مخفیانه سیا را از بین ببرد».
«آلن واینتاین» یکی از بنیان‌گذاران بنیاد «موقوفه ملی دموکراسی» در مصاحبه‌ای با واشنگتن‌پست اظهارات بلوم درباره اهداف تشکیل این سازمان را تأیید می‌کند. او سال 1991 گفت: «بخش زیادی از کارهایی که ما امروز انجام می‌دهیم همان کارهایی هستند که سیا 25 سال پیش به‌طور مخفیانه انجام می‌داد». (واشنگتن‌پست، 22 سپتامبر 1991)
«موقوفه ملی دموکراسی» خود را یک سازمان خصوصی و غیرانتقاعی معرفی می‌کند که در تلاش برای ترفیع و تقویت نهادهای دموکراتیک در سراسر دنیا است. (وب‌سایت موقوفه ملی دموکراسی)، اما «ویلیام بلوم» که در مورد این سازمان مطالعات زیادی انجام داده نظر دیگری دارد:
«در تصویری که این سازمان از خودش ارائه می‌دهد بخش «غیردولتی» آن یکی از افسانه‌سرایی‌ها است. در عالم واقع، ذره ذره منابع مالی موقوفه ملی دموکراسی از طریق دولت فدرال تأمین می‌شود و این موضوع به‌صراحت در اظهارنامه مالی این سازمان هم مورد تأیید قرار می‌گیرد. موقوفه ملی دموکراسی تمایل دارد برای سازمان خودش از عنوان سازمان غیردولتی استفاده کند زیرا این کار به این سازمان اعتباری می‌دهد که یک سازمان دولتی آمریکا از آن برخوردار نخواهد بود، اما قرار دادنش در رده سازمان‌های غیردولتی نادرست است، موقوفه ملی دموکراسی، یک سازمان دولتی است».
مطابق اطلاعات و اسنادی که در سال‌های گذشته رسانه‌ها منتشر کرده‌اند این مؤسسه تا کنون در وقوع کودتاها و براندازی‌های نرم در بسیاری از کشورها ایفای نقش کرده است. ردپای موقوفه ملی در کودتای سال 2004 هائیتی، کودتای سال 2009 در هندوراس، انقلاب بولدوزر صربستان سال 2000، انقلاب رز گرجستان سال 2004، انقلاب نارنجی اوکراین، سال 2004 و انقلاب گل لاله قرقیزستان 2005  دیده می‌شود.
الگوی فعالیت موقوفه ملی همانند دیگر مؤسسات جنگ نرم، رساندن منابع مالی به گروه‌های مخالف در قالب برنامه‌های شهروندی و ظاهراً غیرسیاسی، راه‌اندازی پروپاگانداهای رسانه‌ای، تشکیک در نتایج انتخابات، تحریک گروه‌های مخالف به زورآزمایی‌های خیابانی با تظاهرات بدون خشونت و در نهایت براندازی دولت حاکم است.
«موقوفه ملی دموکراسی»، همچنین به‌گفته «جرمی هاموند»، تحلیلگر سیاسی و سردبیر نشریه «فارن پالیسی ژورنال» یکی از  بنیادهایی است که با گروه‌های حامی براندازی در ایران همکاری دارد و به آنها کمک مالی رسانده است، سازمون موقوفه ملی دموکراسی چنان که قبلاْ در  وب‌سایت خود اعلام کرده با افرادی از جمله هاله اسفندیاری، رامین جهانبگلو، سیامک نمازی، شیرین عبادی و منوچهر محمدی ارتباط دارد. مطابق اسناد این بنیاد بین سال‌های 2005 تا 2007 مبلغ 345 هزار دلار را به یکی از گروه‌های ضدانقلاب به‌نام «بنیاد عبدالرحمن برومند» اختصاص داده است.
«مؤسسه بین‌المللی جمهوری‌خواهان»
این موسسه، مأموریت خود را «توسعه آزادی در سراسر جهان»، کمک به احزاب سیاسی برای اقدام مسئله‌محور و کمک به شهروندان برای مشارکت در برنامه‌ریزی‌های دولتی و تلاش برای افزایش نقش گروه‌های حاشیه‌ای مانند زنان و جوانان در فرایند سیاسی عنوان می‌کند. ریاست آن را از ژانویه 1993 سناتور مشهور آمریکایی «جان مک‌کین» به‌عهده دارد که در مجلس سنا رئیس کمیته نیروهای مسلح است.
بودجه‌های مؤسسه بین‌المللی جمهوری‌خواهان را سه سازمان دولتی آمریکا تأمین می‌کنند: آژانس ایالات متحده آمریکا برای توسعه بین‌المللی، وزارت خارجه آمریکا و موقوفه ملی دموکراسی. این مؤسسه، ابتدا فعالیت خود را روی کشورهای آمریکای لاتین متمرکز کرده بود اما در حال حاضر در بیش از صد کشور در قالب برنامه‌های ظاهراً غیرسیاسی فعالیت می‌کند.
«مؤسسه بین‌المللی جمهوری‌خواهان» به‌عنوان یکی از بازوهای اجرایی «موقوفه ملی دموکراسی» دیده می‌شود و این سازمان را در براندازی‌های نرم در بسیاری از کشورها همراهی کرده است.
این مؤسسه در سال 1998 نقش فعالی در تشکیل یک جنبش دانشجویی مخالف دولت به‌نام «آتپور» در صربستان داشت و به آنها روش‌های مبارزه بدون خشونت و براندازی نرم را آموزش داد. دو سال بعد، این گروه توانست با متهم کردن «اسلوبودان میلوشویچ»، رئیس‌جمهور صربستان به تقلب در انتخابات، دولت وی را سرنگون کند.
«مؤسسه بین‌المللی جمهوری‌خواهان» از آن سال به بعد تلاش کرده تجربه موفق صربستان را در سایر کشورها نیز تکرار کند. این مؤسسه اعضای جنبش «آپتور» را برای آموزش گروه‌های مخالف در سایر کشورهای مخالف آمریکا به کار گرفت.
سه نفر از اعضای این جنبش در سال 2005، با تأمین مالی مؤسسه جمهوری‌خواهان کارگاهی را برای گروهی از ایرانی‌ها برگزار کردند که در آن روش‌های براندازی آموزش داده می‌شد.
نکته جالب توجه اینکه «مؤسسه بین‌المللی جمهوری‌خواهان» چنانکه در شکل زیر دیده می‌شود از نشان اولیه جنبش آتپور (نشان یک مشت گره‌کرده) در اکثر کشورهایی که قصد نفوذ و براندازی در آنها داشته استفاده کرده است.
ادامه دارد…
منبع:تسنیم