عجب به فساد

به خود آییم (27)

عجب به فساد

به قلم جواد محدثی

(برگرفته از چهل حدیث امام خمینی)

گاهی کار اهل کفر و نفاق و ملحدان و صاحبان اخلاق ناپسند و گنه‌کاران به‌جایی می‌رسد که به کارهای زشت و اخلاق ناپسند خود افتخار کنند و به خاطر این‌که از قیدوبند اعتقادات و خوبیها آزادند، خود را باشهامت پندارند و ایمان و تعبد و اخلاق نیک و عبادات را از موهومات و ناشی از ضعف نفس و بیچارگی اشخاص شمارند و خود را به خاطر روح آزاد از معتقدات و شرایع، مستحق مدح و ستایش دانند و هم‌چنان که در این حدیث شریف آمده است، خصلتهای زشت خود را زیبا و نیکو ببینند. قرآن کریم نیز زیان‌کارترین افراد را کسانی شمرده که در زندگی دنیوی تلاشهای بی‌ثمر دارند، ولی خود را نیکوکار می‌شمارند؛ «الذین ضل سعیهم فی الحیوه الدنیا و هم یحسبون انهم یحسنون صنعا». [1]

اینان بیچاره‌ترین و بدبخت‌ترین خلایق‌اند و طبیبان روح از درمان آنان ناتوان‌اند و نصیحت در آنان بی‌اثر است. چشم و گوش خود را از هدایت انبیا و برهان حکیمان و موعظه علما می‌بندند و سرانجام از عجب به کفر کشیده می‌شوند. شیطان، گناهان را در نظرشان کوچک جلوه می‌دهد و به گناهان بزرگ‌تر مبتلا می‌شوند تا آنجا که معاصی ازنظرشان می‌افتد و شریعت خدا در نظرشان خوار می‌گردد و به کفر و زندقه گرفتار می‌شوند. [1]. کهف (18): 104