عزم

عزم

جواد محدثی

(برگرفته از چهل حدیث امام خمینی)

منزل دیگر پس از تفکر، منزل «عزم» است که به گفته بعضی از مشایخ ما، جوهره انسانیت و میزان امتیاز انسان است و تفاوت درجات انسانها به تفاوت درجات عزم آنان است. مقصود آن است که تصمیم بگیرد گناهان را ترک کند، واجبات را انجام دهد، تکالیف فوت‌شده را جبران کند و ظاهر خود را به‌صورت انسان عقلی و شرعی درآورد و ظاهرش مطابق خواسته‌های شرع و رسول اکرم (ص) باشد و در همه کارها به آن حضرت اقتدا کند.

بدان که در معارف الهی، هیچ راهی پیموده نمی‌شود، مگر آن‌که ابتدای آن، عمل به آداب شریعت است و جز این راه، هیچ‌یک از اخلاق حسنه برای او پیدا نمی‌شود و نور معرفت الهی بر دلش نمی‌تابد و باطن و اسرار شریعت برای او آشکار نمی‌گردد. تابش انوار معارف بر دل، او را به رعایت آداب ظاهری هم می‌رساند. پس ادعای آنان که می‌گویند: با ترک ظاهر، علم باطنی پیدا می‌شود، یا پس از علم باطنی دیگر نیازی به آداب ظاهری نیست، ادعایی باطل و جاهلانه است.

پس ای عزیز! بکوش تا صاحب عزم و اراده شوی، وگرنه در آخرت به‌صورت انسان محشور نخواهی شد، چراکه آنجا محل کشف باطن و نهانهاست. جرئت بر گناه، کم‌کم گوهر عزم را می‌رباید و انسان را بی عزم می‌کند. استاد معظم ما می‌گفت: شنیدن تغنیات (آوازخوانیها) بیش از هر چیز، عزم و اراده را از انسان می‌گیرد.

پس ای برادر! از گناهان بپرهیز و عزم هجرت به‌سوی خدا کن و ظاهر را ظاهر انسان کن و دراین راه، از او بخواه که یاریت کند و پیامبر و اهل‌بیت(ع) را به درگاه خدا شفیع قرار بده تا از لغزشگاهها نگاهت دارد.

     ادامه دارد