گرچه نوع متونی که در تفویض وکالت استفاده می‌شوند مختلف و با مفاهیم متفاوت است لکن ضمن اعتقاد به اینکه ما از نظر مقررات قانونی چیزی به نام تفویض وکالت با این شکل فعلی نداریم لذا نظر حقیر این است که: موکل اولیه ضمن اعطای وکالت به شخصی؛ به وی اجازه گرفتن وکیل یا وکلای متعدد ولو به کرات می‌دهد و این بدان‌معناست که وکیل مرقوم می‌تواند برای انجام امور موکل تماما با جرئا” وکیل یا وکلای مختلف بگیرد و به‌همین دلیل خود به‌عنوان وکیل اصیل و اصیل باقی می‌ماند و به همین ترتیب تمامی وکلایی که انتخاب شده‌اند چه در طول و چه در عرض به‌شرط حیات وکیل موکل اولند اگر چنانچه در وکالتنامه اولیه قید شود به‌جای خود وکیل بگیرد می‌توان استدلال کرد که با تفویض وکالت در واقع به‌جای خود وکیل گرفته و امور را کلا واگذار نموده است و با این وصف دیگر خودش وکیل موکل اولیه نیست و سلسله وکالتهای موجود یک موکل دارد (موکل اولیه) و یک وکیل دارد (وکیل آخری) فلذا چون در اغلب وکالت‌نامه‌ها تعیین وکیل یا وکلا جهت انجام امور وکالت مطرح استت نه واگذاری و جانشینی لذا در فرض مطروحه هم موکل اولیه و هم موکل قبلی ذی‌نفع در تعیین وکیل هستند با این تفاوت که موکل اولیه وکیل را برای خود تعیین می‌کند ولی موکل آخری وکیل را برای موکل اولیه
 انتخاب می‌کند.


نویسنده: مهدی نیکزاد- نظرات دفاتر اسنادرسمی