مدیرکل دفتر مشارکتهای مردمی سازمان حفاظت محیط‌زیست با اشاره به نقش عربستان و ترکیه در افزایش کانونهای گردوغبار منطقه گفت: ایران باید از این کشورها شکایت کند.
محمد درویش در ارتباط با کانونهای گردوغبار در منطقه گفت: ترکیه، عراق، سوریه، عربستان و ایران جزو کشورهای عضو کنوانسیون جهانی مقابله با بیابان‌زایی هستند و بر اساس تعهداتی که دارند، باید برنامه ملی مقابله با بیابان‌زایی داشته باشند و این برنامه باید به تصویب کنوانسیون نیز برسد؛ یکی از مهم‌ترین نکات کنوانسیون این است که اعضا باید برنامه‌های توسعه کشورشان را به‌گونه‌ای طراحی کنند که موجب تخریب جبران‌ناپذیر محیط‌زیست در منطقه نشوند.

وی ادامه داد: این در حالی است که عربستان و ترکیه متأسفانه سیاستهایی را در منطقه اعمال کردند که به تشدید وخامت شرایط زیست‌محیطی انجامیده است، عربستان با برداشت از سفره‌های آب فسیلی‌اش موجب شده که منابع تولید گردوخاک در این کشور دست‌کم ۵ میلیون هکتار افزایش پیدا کند و اکنون جریان گردوخاک از گندم‌زارهایی که پیش‌ازاین عربستان به کمک آب فسیلی آبیاری‌شان می‌کرد و اکنون به دلیل بی‌آبی دیگر وجود ندارند، به کشورهای دیگر می‌رود.
مدیرکل دفتر مشارکتهای مردمی سازمان حفاظت محیط‌زیست افزود:

دولت ترکیه نیز ۳۸ میلیارد مترمکعب آب را در طول ۱۵ سال اخیر مهار کرد، درصورتی‌که این آب باید از کشورهای سوریه و عراق وارد بین‌النهرین یا میان‌رودان می‌شد، مقدار متوسط «دبی» این مقدار آب مهارشده؛ حدود ۵۰۰ مترمکعب در ثانیه محاسبه می‌شود به این معنا که اکنون دبی ۷۵۰ مترمکعب آب به ۲۵۰ مترمکعب در ثانیه کاهش پیداکرده است.

این کار‌شناس ارشد مدیریت محیط‌زیست تأکید کرد:

درواقع عظمت آبی که در روز روشن دزدیده‌اند به‌اندازه ۴۰ رودخانه به بزرگی زاینده‌رود است و حتماً جمهوری اسلامی ایران باید به همراه دیگر کشورها شکایت کند و جلو این روند را بگیرد.
وی با اشاره به اینکه تاکنون چند جلسه میان ایران و عراق برای حل مشکل ریز گردها برگزارشده است، گفت: طرف ایرانی بار‌ها ابراز تمایل کرده که بدون دریافت بودجه، برای مهار مراکز بحرانی و کانون فرسایش بادی در عراق با توجه به تجربه خوبی که در کشور داریم، کمک کند؛ اما تنها مشکل تأمین امنیت وجود دارد؛ یعنی ایران درخواست کرده است که امنیت کارشناسانش تأمین شود، اما اولویت عراق اکنون حل مشکل متجاوزان داعشی است و نمی‌توانند به مسأله محیط‌زیست بپردازد.
وی ادامه داد: درواقع تا زمانی که مشکل تروریسم در منطقه ریشه‌کن نشود، نمی‌توان مشکل را به‌صورت پایدار حل کرد، مشکلات این کشور و سوریه اکنون در حدی است که حتی نتوانسته‌اند؛ مطالبات خودشان را از دولت ترکیه طلب کنند، بنابراین تا این مشکلات حل نشوند؛ نمی‌توانیم انتظار تحول جدی داشته باشیم.

عضو هیأت علمی مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور با اشاره به اینکه درعین‌حال در داخل کشور نیز نباید توسعه را به نحوی پیش ببریم که منابع تولید گردوغبار افزایش یابد، افزود: نباید در بالادست حوضه‌های آبخیز برگزاری کنیم، همانند کار اشتباهی که در حوضه آبخیز کر و سیوند انجام گرفت، ما با افزایش تعداد سد‌ها و افزوده شدن سد ملاصدرا به سدهای منطقه و افزایش سطح زیر کشت به‌ویژه کشت برنج در منطقه «کام فیروز» و افزایش محصولات کشاورزی سبب شدیم که بزرگ‌ترین روند فرونشست زمین را در استان فارس داشته باشیم که فرونشست زمین خود نشان از افزایش ریز گردها است.

درویش ادامه داد: ما همین کار را در خوزستان نیز انجام داده‌ایم، اکنون با طرحهای انتقال آب بین حوضه‌ای جلگه خوزستان دارد به منبع بزرگ تولید گردوغبار تبدیل می‌شود، در دشت میناب نیز با احداث سد میناب و تغییر مسیر رودخانه میناب به سمت بندرعباس بحران بزرگی را در دشت میناب به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین کانونهای کشاورزی منطقه ایجاد کردیم.
درویش افزود: همچنین در حریر رود با احداث چندین سد این کار را تکرار کردیم و عملاً آبگیر جازموریان را به پهنه نیم میلیون هکتاری منابع جدید تولید گردوغبار تبدیل کردیم، همین اتفاق در جنوب مشهد در دشت «توس» نیز رخ‌داده، درحالی‌که نباید بگذاریم؛ سرنوشت دیگر تالابهایمان نیز به سرنوشت باتلاق گاوخونی یا آلما گل، آجی گل آلا گل تبدیل شود.
وی در پاسخ به این سؤال که آیا امکان دارد با کاشت گیاهانی در مرز کشو فیلتری در مسیر ورود ریز گردها ایجاد شود؟

توضیح داد: ریز گردها در جریان بالایی جو حرکت می‌کنند، زیرا ذرات با قطر کمتر از ۲ یا ۵. ۲ میکرون هستند و اصولاً با بادشکن و یا درختانی با ارتفاع ۱۰ یا ۲۰ متر نمی‌توانیم؛ جلو آنها را بگیریم، زیرا ریز گردها در ارتفاع بالای ۱۰۰ متر حرکت می‌کنند و این تصور غلطی است که اگر یک کمربند سبز دور ایران ایجاد کنیم، می‌توانیم جلو ورود ریزگردها را بگیریم.

خبرگزاری ایلنا