پسر بچه معلول

سید روح الله مصطفی نژاد موسوی- رئیس شعبه 102 کیفری دو دماوند

پرونده ای با موضوع تیراندازی به من ارجاع شده بود . خانمی بعد از مشاجره شوهرش با شاکی، اسلحه ای را از منزل بیرون آورده بود و داده بود به شوهرش و شوهرش هم به سمت شاکی شلیک کرده بود . تیراندازی رگباری که منجر به سوراخ سوراخ شدن خودروی شاکی شد و شاکی هم زخمی شد .

به همت رئیس پاسگاه محل که ماموری بسیار پاک و حرفه ای بود تحقیقات مفصلی انجام شده بود و جرم محرز بود ولی متهمین حاضر به اقرار نبودند . تفهیم اتهام شدند و تحت قرار صادره دستور بازداشت آنها داده شد .

فردای آن روز گزارشی از پاسگاه محل واصل شد مبنی بر این که پسری که معلول حرکتی کامل بود فوت نموده است . وقتی پرونده را می خواندم متوجه شدم پسری که فوت نموده فرزند بازداشتی های من می باشد . وقتی گزارش را خواندم از عذاب وجدان این که نکند بازداشت پدر و مادر منجر به فوت پسر معلول شده باشد به خود می پیچیدم . هر لحظه حالم بدتر می شد . طاقت نیاوردم و به رییس پاسگاه زنگ زدم گفت در حال بررسی هستیم ولی ظاهرا این بچه از زمان تولد معلول حرکتی بوده است و ….سریعا دستورات لازم را جهت تعیین علت فوت را دادم . پزشکی قانونی بعد از بررسی لازم علت فوت ایست قلبی اعلام کرده بود .

بعد از ۱۵ سال از آن زمان هنوز وقتی یاد این خاطره می افتم با خودم می گویم اگر حتی یک درصد در فوت این پسر معلول حرکتی نقش داشتم آن دنیا چطور باید جواب بدهم .