وکالت بعد قضاوت

خاطرات و تجربیات قضایی(13)

وکالت بعد قضاوت

سید روح الله مصطفی نژاد موسوی–رئیس شعبه 102 کیفری دو دماوند

فکر می‌کنم یکی از چیزهایی که ما قضات باید از همین الآن دلهره‌ آن را داشته باشیم وکالت بعد قضاوت است. این دلهره می‌تواند به چند دلیل وجود داشته باشد. اول این‌که کسی که سالها این‌طرف میز نشسته و امرونهی کرده و فعال مایشاء در پرونده بوده و نظرش بر نظر طرفین و وکلا غالب بوده ما بودیم.

حال وقتی بعد سالها قضاوت و آگاهی از تجربیات و رویه‌های مختلف با همکار قدیم خودمان و قاضی فعلی مواجه می‌شویم و نکته‌ای بدیهی را برایش تبیین می‌کنیم و ایشان به دلایل متعدد از پذیرش آن خودداری می‌کند چه باید کرد و چه حسی به ما دست خواهد داد؟

نکته دوم این‌که کسی که سالها به یکجانشینی عادت کرده و می‌دانسته هر وقت صبح به سرکار برود میز و کارمندش آماده ‌به‌ خدمت هستند و احتمالاً نگران از دیر آمدنش چطور می‌تواند صبح زود از خواب بیدار شده و خود را برای شرکت در دادگاهی در آن‌طرف شهر یا شهر دیگری آماده کند.

سوم این‌که تاکنون به ایستادن پشت درب اتاق قاضی که چه عرض کنم، مدیر دفتر یا حتی مأمور کلانتری فکر کردید؟ ایستادن میان خیل عظیم مراجعین و متهمین و … بدون هیچ‌گونه ادعایی و احیاناً گمنام.

چهارم. کسی که تاکنون از شنیدن اسم پول در محل کارش اول شرمگین و سپس عصبانی می‌شود چطور می‌تواند با موکلین سر میزان حق‌الوکاله چانه بزند؛ و معمولاً این موکلین هستند که سر وکیلی مثل ما کلاه می‌گذارند.

پنجم. چطور می‌توانیم با مراجعینی که به‌جای سواد از ارتباطت با قضات و همکاران قبلی‌ات سؤال می‌کنند کنار آمد و چگونه باید دخل زندگی پرخرج را فراهم کرد. به امید روزی که چنین روزی فرا نرسد.