در این روش جنین حاصل از سلول‌های جنسی زوجین در رحم زن ثالثی پرورش یافته و پس از وضع حمل به زوجین برگردانده می ‌شود.


در نظام حقوقی ایران، قانونی در مورد رحم جایگزین و ماهیت آن به تصویب نرسیده است و برای تعیین وضعیت حقوقی چنین قراردادهایی باید از اصول حقوقی و قوانین مرتبط مانند قانون نحوه اهدای جنین به زوجین نابارور استفاده کرد.
قرارداد؛ موضوع این قرارداد عبارت است از تعهد مادر جانشین به حمل کودک به نفع زوجین متقاضی و تسلیم طفل به آنها.

ممکن است این قرارداد در قبال عوض و دریافت وجه باشد یا می‌تواند بصورت غیر معوض و مجانی و با انگیزه‌های انسانی، برای مثال از جانب نزدیکان زوج نابارور صورت گیرد.
مجموع خصوصیات فوق‌الذکر، این قرارداد را در زمره قراردادهای ماده ١٠ قانون مدنی که اصل آزادی اراده در عقود را بیان می‌دارد، قرار می‌دهد.

این ماده بیان می‌دارد «قراردادهای خصوصی نسبت به کسانی که آن را منعقد نموده‌اند، در صورتی که مخالف صریح قانون نباشد، نافذ است» قانون‌گذار تاکنون مقررات صریحی مبنی بر ممنوعیت انعقاد قراردادهای رحم جایگزین مقرر نداشته است.
بنابراین قراردادهایی که میان طرفین منعقد می شود در صورت فراهم بودن شرایطی که ذکر کردیم، لازم‌الاتباع است.
نسَب طفل ناشی از رحم اجاره ای:در حقیقت در اجاره رَحِم، اسپرم پدر با تخمک مادر در محیط آزمایشگاهی لقاح داده می‌شود و جنین حاصله در رحم زن دیگری که قابلیت بچه‌دار شدن را داشته باشد جایگزین می‌شود و نوزاد متولد شده ویژگی‌های ژنتیکی پدر و مادر خود را به ارث می‌برد و وظایف و تکالیف زوجین و طفل متولد شده از لحاظ نگهداری و ‌تربیت و نفقه و احترام، نظیر وظایف و تکالیف اولاد و پدر و مادر است‌.
ارث طفل ناشی از رحم اجاره‌ای:طبق ماده ٨۶١ قانون مدنی که می گوید «موجبات ارث دو امر است: نَسَب و سَبَب»، نسب یکی از موارد تحقق توارث است و طفلی که نسب مشروع دارد ارث می‌برد از اقوام و از او هم ارث برده می‌شود به شرط تحقق موجبات ارث.
شرط وراثت در ماده ٨٧۵ قانون مدنی ذکر شده و آن عبارت از این است که در حین فوت مورث، وارث زنده باشد و اگر حامله است نطفه او حین ‌الموت منعقد بوده و زنده هم متولد شود؛ اگر چه فوراً پس از تولد بمیرد از آنجایی ‌که طفل منتسب به زوجین اهدا گیرنده است، از ایشان ارث هم می‌برد. منبع: دادجویان