نقض احتمالی قرارداد از دیدگاه فقه و حقوق

نقض احتمالی قرارداد از دیدگاه فقه و حقوق

پدیدآور: حسین مظفری

مقطع تحصیلی: کارشناسی ارشد

استاد راهنما: عباس کلانتری خلیل‌آباد

دانشگاه: دانشگاه آیت‌الله حائری میبد

تاریخ دفاع: 1395

چکیده

یکی از مواردی که موجب ورود ضرر و زیان به شخص می‌شود هنگامی است که زمان اجرای قرارداد حال باشد یا در صورت موجل بودن زمان اجرای آن فرارسیده باشد و متعهد به تعهدات خود عمل ننماید. در این صورت قرارداد به‌صورت قطعی نقض خواهد شد؛ اما زمانی که قرارداد هنوز موعد اجرای آن فرانرسیده باشد و یک‌طرف قرارداد بر اساس اوضاع‌واحوال و اقدامات طرف مقابل دریابد که متعهد به تعهدات خود عمل نخواهد کرد می‌تواند قبل از فرارسیدن موعد اجرای قرارداد تحت شرایطی قرارداد را به حالت تعلیق درآورد و یا آن را فسخ کند. این نهاد حقوقی با عنوان نقض احتمالی قرارداد، ابتدا در حقوق کشورهای دارای سیستم حقوقی کامن‌لا و بعد در کنوانسیون بیع بین‌المللی کالا (1980) به‌طور گسترده پذیرفته شد و مسیر تکامل خود را طی نمود. آنچه امروزه با عنوان نقض احتمالی قرارداد شناخته می‌شود در حقوق ایران و تألیفات حقوقدانان جایی ندارد تا در صورت بروز تهدید جهت ایفای تعهدات متقابل، متعاملین بتوانند از ورود خسارتهای احتمالی به خود جلوگیری کنند. لذا باهدف اثبات تطابق این نهاد حقوقی با حقوق داخل در این پایان‌نامه با بررسی ادله و شواهد موجود در حقوق ایران و نظرات و مبانی فقهی از جمله قاعده لاضرر، نفی عسروحرج، احترام و عدل و انصاف، این نتیجه حاصل می‌گردد که نه‌تنها این ادله با این نهاد حقوقی منافاتی ندارد بلکه به جهت جلوگیری از ورود ضرر و زیان احتمالی به اشخاص، پذیرش آن ضروری به نظر می‌رسد.

کلیدواژگان: نقض احتمالی قرارداد، موعد قرارداد، تعلیق قرارداد

منبع: سایت ایران داک