میرزا مهدی آشتیانی

میرزا مهدی آشتیانی

فیلسوف، فقیه، عارف، حکیم و قاضی

میرزا مهدی فرزند میرزا جعفر و برادر زاده آقا میرزا حسن آشتیانی است که در سال 1268 در تهران به دنیا آمد. علوم قدیمه را در نجف فرا گرفت و سرانجام در محضر میرزا ابوالحسن جلوه به درجه اجتهاد رسید و در بازگشت به ایران در مدرسه‌های خان مروی و سپهسالار به تدریس پرداخت. او از سال 1322 ه.ق به بعد به عدلیه انتقال یافت و به عنوان عضو افتخاری بدایت تهران به کار مشغول شد و سپس به ریاست محکمه صلح، ریاست عدلیه نیشابور و ریاست محاکم ابتدایی و استیناف تهران نایل شد و در تشکیلات عدلیه نوین به مستشاری دیوان عالی تمییز و عضویت محکمه عالی انتظامی ارتقا یافت.

میرزا مهدی در علوم اسلامی به‌ویژه فلسفه، منطق و حکمت و شناخت در تالیفات ابن سینا تبحر داشت. صاحب ترجمه که تألیفاتی نیز همچون حاشیه بر اسفار و حاشیه بر منظومه و شرحی بر مفتاح الغیب صدرالدین قونوی داشت در سال 1326 از عدلیه باز نشسته شد در سال 1332 در تهران درگذشت و در مسجد بالاسر حضرت معصومه در مقبره آیت‌اله حایری آرام گرفت. اضافه می‌شود که 17 اثر عمده فلسفی عرفانی که شرح و تعلیقه بر آثار پیشینیان است از او به جای مانده است.

ر.ک: پژوهشگران معاصر، ج 5، ص 415