مسؤولیت پزشک و عدم تأثیر رضایت ولی بیمار در فرض تقصیر پزشک
مسؤولیت پزشک و عدم تأثیر رضایت ولی بیمار در فرض تقصیر پزشک
مسؤولیت پزشک و عدم تأثیر رضایت ولی بیمار در فرض تقصیر پزشک
عنوان: مسؤولیت مدنی اعلامکنندگان مرگ مغزی با نگاهی به قانون مجازات اسلامی سال 1392
نویسندگان: خدیجه یزدی، علی غلامی پاچی
چکیده
تشخیص و تأیید مرگ مغزی بهموجب ماده 2 آییننامه اجرایی قانون پیوند اعضا بر عهده تیمی متشکل از متخصص نورولوژی، جراح مغز و اعصاب، داخلی و بیهوشی میباشد. بهموجب ماده 1 قانون مسؤولیت مدنی اعلامکنندگان مرگ مغزی در صورتیکه در تشخیص، خسارتی وارد کنند، باید جبران نمایند. قانون مجازات اسلامی سال 1375 در ماده 319، پزشک را بهطور مطلق ضامن میدانست، اما قانون مجازات اسلامی 1392 در بیان مسؤولیت مدنی پزشکان در ماده 495 از نظریه فرض تقصیر پیروی کرده است، لذا پزشک در مقام دفاع میتواند به عدم تقصیر، اثبات تقصیر ثالث و انتساب به علت خارجی استناد نماید. از طرفی اثر حقوقی رضایت بهموجب مفاد مواد 158 و 495 و 496 قانون مجازات اسلامی 1392 در صورتیکه عوامل تشخیص مرگ مغزی رعایت موازین فنی و علمی و نظامت دولتی را در تشخیص مرگ مغزی بنمایند، مسؤولیتی ندارند، اما چنانچه باوجود رضایت، موازین فنی و علمی و نظامات دولتی را رعایت ننمایند، مسؤول خواهند بود و باید خسارت وارده را جبران نمایند.
کلیدواژگان: مسؤولیت مدنی، قانون مجازات اسلامی، مرگ مغزی، اعلامکنندگان
فصلنامه حقوق پزشکی، شماره 38، پاییز 1395