مسؤولیت دارندگان وسایل نقلیه موتوری از منظر فقه و حقوق

مسؤولیت دارندگان وسایل نقلیه موتوری از منظر فقه و حقوق

پدیدآور: ولی‌اله جلالی ورنامخواستی

رشته تحصیلی: الهیات و معارف اسلامی (فقه و مبانی حقوق اسلامی)

مقطع تحصیلی: کارشناسی ارشد

استاد راهنما: احمدرضا توکلی

دانشگاه: دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف‌آباد

تاریخ دفاع: 1395

چکیده: مسؤولیت مدنی همان التزام و تعهد قانونی شخص به جبران ضرر و زیانی است که در نتیجه عمل هستند به او و به مناسبت انجام فعل زیان‌بار به دیگری وارد شده است که ممکن است ناشی از نقص قرارداد و مصنوع اراده انشایی افراد یا نقص الزامات قانونی باشد. نقش حساسی که اتومبیل در تمدن کنونی بشردارد و زیانهای فراوان و اندوه‌باری که از این وسیله ایجاد می‌شود امروز این اعتقاد را به وجود آورده است که باید درباره مسؤولیت مدنی ناشی از رانندگی راه تازه‌ای پیش گرفت نظامهای سنتی و اخلاقی را رها کرد و بیشتر در اندیشه ضرورتهای زندگی اجتماعی بود مسؤولیت مطلق دارندگان وسایل نقلیه موتوری که در قانون بیمه اجباری مسؤولیت مدنی مصوب 1347آمده است استثنایی بر قاعده‌کلی است که در ماده 1 قانون مسؤولیت مدنی اعلام شده و به همین جهت نباید آن‌را به وسیله قیاس در موارد مشابه نیز اجرا کرد برای مثال نمی‌توان ادعا کرد که وسایل نقلیه غیر موتوری یا کارخانه‌ها نیز به همین اندازه خطرناک است و باید تابع قانون بیمه اجباری باشد ماده 1 قانون بیمه اشخاص ثالث نیزخلاف عرف بوده و قانون‌گذار صرفاً برای کاهش اختلاف در مورد دعاوی مطروحه در تصادفات رانندگی اقدام به وضع آن نموده است قانون‌گذار در ماده 1 بیمه‌ اجباری بنابر جبران خسارات وارده در لحظه تصادف قرار داده است و در مورد الباقی (اعم از مادی و معنوی) در این ماده بحثی به میان نیامده است می‌توان گفت که تنها در صورتی‌که شخص حادثه دیده بتواند تقصیر مالک را اعم از ترک فعل (مانند جلوگیری از رانندگی طفل صغیر خود) یا فعل ارتکابی (دادن وسیله نقلیه به شخصی که فاقد گواهی‌نامه رانندگی است) ثابت کند می‌تواند با رجوع به دادگاه در پی جبران خسارت از مالک برآید در غیر این‌صورت راننده ضامن تمامی خسارات وارده غیر از خسارات لحظه تصادف خواهد بود.

کلمات کلیدی: مسولیت مدنی- بیمه اجباری- وسیله نقلیه- شخص ثالث

منبع: کتابخانه دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف‌آباد