پرسش: در صورتی که زن از شوهر خود مطالبه منزل جداگانه کند و بگوید در منزلی که پدر و مادر شوهر باشند حاضر به زندگی نیستم، آیا بر شوهر لازم است که به خواسته زن خود جامه عمل بپوشاند یا خیر؟

در صورتی که مرد به خواسته زن جامه عمل نپوشاند و زن حاضر به زندگی نشود و به منزل پدرش برود و بگوید تا منزل جداگانه تهیه نکنی به خانه‌ات نمی­آیم، آیا زن، ناشزه محسوب می‌شود؟

در صورتی که زوج تمکن مالی نداشته باشد و قادر به جداکردن منزل نباشد، وظیفه‌اش چیست؟

پاسخ: داشتن منزلِ عرفاً مستقل، حق زن است و قانوناً ربطی به تمکن مالی شوهر ندارد و عرف، این منزل مستقل یا پدر و مادر را تشخیص می‌دهد.

قانون نمی‌گوید زن باید پیش پدر شوهر باشد یا نباشد. البته علاوه بر تأثیر نگاه عرف در اینگونه موارد که در نفقۀ زن و منزل مستقل مؤثر است، باید توجه داشت که اگر در روزهای آغازین زندگی مشترک، نسبت به منزل مستقل، شرطی نشده بود و زن نیز از همان ابتدا، زندگی مشترک را در خانۀ پدری و مادری زوج، شروع کرده بود، دیگر نمی‌تواند بعدها این موضوع را بهانه کند.
بنابراین، از این منظر ظاهراً می‌توان زن را ناشزه به‌حساب آورد (نظر دیگر این است که زوجه می‌تواند بعداً حق مسکن مستقل را مطالبه کند زیرا این حق مستمر است و اگر در یک مقطع زمانی، زن از حق خود استفاده نکرد این به معنای اسقاط حق خود برای همیشه نیست بنابراین نمی‌توان این زن را ناشزه به‌حساب آورد.) اما باید در نظر داشت که علاوه بر درک شرایط مالی زوج که گاهی زمینه برای خانه‌ای مستقل فراهم نیست، نیاز و علاقۀ زوجه به زندگی مستقل نیز قابل‌درک و تأمل است. و این همان مسأله‌ای است که می‌بایست با درک و کمک متقابل و حسن معاشرت زوجین حل شود

منبع:کتاب مجموعه پرسش و پاسخهای حقوقی در امور خانواده 4 معاونت آموزش قوه قضاییه ،انتشارات جاودانه سال 1387